AC/DC
2 Απριλίου 2009, Palacio de los Deportes , Madrid
Η απουσία της Αθήνας από το πρώτο σκέλος της Black Ice tour δεν στάθηκε εμπόδιο στην μεγάλη παρέα από το Πολύδροσο να πραγματοποιήσει ένα από τα μεγαλύτερά της όνειρα που ήταν να δει ζωντανά την μεγαλύτερη εν ενεργεία Ηard Rock μπάντα του πλανήτη. Και ενώ οι ευρωπαικές πόλεις γινόντουσαν sold out η μία μετά την άλλη μέσα σε λίγα λεπτά, η Μαδρίτη ήταν η μοναδική στην οποία καταφέραμε να βρούμε 6 μαγικά χαρτάκια αφού το sold out έγινε με την σημαντική καθυστέρηση των 8 ωρών!
To rock’n’roll party στη Μαδρίτη είχε ξεκινήσει αρκετές ώρες πριν αφού χιλιάδες Ισπανοί, αλλά και πολλοί τουρίστες όπως εμείς, είχαν κατακλύσει τις μπυραρίες τις περιοχής για ένα καλό ζέσταμα πριν το live. Το υπερσύγχρονο γήπεδο μπάσκετ της εθνικής Ισπανίας ήταν αυτό που φιλοξένησε τους AC/DC αλλά και τους The answer οι οποίοι ανοίξαν την συναυλία με το αρκετά καλό classic hard rock τους εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα των Ισπανών. Προσωπικά, αν και είχαν πολύ καλή σκηνική παρουσία μου φάνηκαν λίγο κουραστικοί και μάλλον θα πρέπει στη συνέχεια να βρούν ένα πιο προσωπικό ήχο αφού τις δυνατότητες τις έχουν και είναι μια αρκετά υποσχόμενη μπάντα.
Μέσα σε λίγα λεπτά η τεράστια σκηνή για τους AC/DC ετοιμάστηκε, με ένα μεγάλο παλιό τρένο να δεσπόζει στο πίσω μέρος της σκηνής η οποία επεκτεινόταν μέχρι το κέντρο του γηπέδου χάρις στο κλασικό extension που χρησιμοποιούν οι AC/DC σε όλες τις συναυλίες τους. Μετά από λίγη ώρα τα φώτα σβήνουν και ένα εντυπωσιακό τρίλεπτο animation video σηματοδοτεί την έναρξη του show με το κλασικό ήδη ‘Rock’n’ roll train’ να ακολουθεί με τους Ισπανούς να τραγουδούν λέξη προς λέξη όλους τους στίχους. Και ενώ στην αρένα γινόταν χαμός, η πολύ καλή θέση που είχαμε στην εξέδρα μας επέτρεψε να απολαύσουμε τη συναυλία πιο άνετα άλλα και με άψογη οπτική. Και πιστέψτε με από το show των AC/DC δεν πρέπει να χάσετε δευτερόλεπτο! Κατευθείαν στο μακρινό παρελθόν με Hell ain’t a bad place to be και Back in black, με τον Brian Johnson και τον Angus Young να επωμίζονται όλο το βάρος της σκηνικής παρουσίας του group με εφηβική ενέργεια, και μόνο τα κοντινά πλάνα στο video wall υπενθύμιζαν την ηλικία τους. Η συνέχεια φυσικά ήταν το ίδιο εντυπωσιακή με μια ιδανική μίξη παλιών και νέων τραγουδιών και ένα setlist το οποίο ήταν σχεδόν αψεγάδιαστο. Και λέω σχεδόν, λόγω της απουσίας του ‘It’s a long way to the top’ που είναι και από τα αγαπημένα μου τραγούδια ever. Ελπίζω να το παίξουν στο Ο.Α.Κ.Α. στις 28 Μαιου. Καλύτερη στιγμή της συναυλίας φυσικά το ‘The jack’ με τον Angus να δίνει μεγάλο show αλλά και το ‘Let there be rock’ πάλι με τον Angus να κλέβει την παράσταση με το solo του στο κέντρο του γηπέδου και καμιά δεκαπενταριά μέτρα πάνω από το έδαφος. Μετά από μια ώρα και 40 λεπτά οι AC/DC μας αποχαιρέτησαν για να επιστρέψουν λίγα λεπτά αργότερα για encore με τα κλασικά ‘Highway to hell’ και ‘For those about to rock. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου, έξι κανόνια πήραν τη θέση του τρένου πίσω από τον Phil Rudd κλείνοντας με εντυπωσιακό τρόπο μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου