Ιδιαίτερη περίπτωση συγκροτήματος οι Evergrey, αφού η ποιότητά που διέκρινε κάθε κυκλοφορία τους τούς έκανε να διαφοροποιούνται από το σωρό των πολλών μελωδικών metal σχημάτων και η ανήσυχη καλλιτεχνική τους διάθεση μαζί με την τεχνική τελικά τούς μετέφερε στην prog κατηγορία, χωρίς όμως να τους περιορίζει σε αυτή. Αν και όλοι γνωρίζουν πως κατά βάση πρόκειται για προσωπική δουλειά του Tom Englund (τραγουδιστή - κιθαρίστα - συνθέτη), τα τελευταία χρόνια οι Evergrey είχαν δείξει ότι δούλευαν περισσότερο ως συγκρότημα και έτσι η αποχώρηση των 3/5 της μπάντας στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς προκάλεσε εντύπωση και ενδεχομένως προβληματισμό. Πλέον, από την παλιά σύνθεση μόνο ο Rickard Zander στα πλήκτρα έχει μείνει στο πλευρό του Englund και το "Glorious Collision", πριν καν το ακούσω, ένιωθα ότι θα έχει το χαρακτήρα μιας νέας αρχής.
Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τους Σουηδούς πρέπει να επισημάνω ότι δεν έχουν κυκλοφορήσει πραγματικά κακό δίσκο και δεν το κάνουν ούτε τώρα. Το μεγάλο ερώτημα που καλείται να απαντήσει το "Glorious Collision" είναι αρχικά αν και κατά πόσο οι αλλαγές στη σύνθεση τούς επηρέασαν και δεύτερον αν έχουν τη δυνατότητα να βγουν από το συνθετικό τέλμα στο οποίο φάνηκε να μπαίνουν, κυρίως με την προηγούμενη δουλειά τους, το "Torn". Αν κάποιος άκουσε πρώτη φορά Evergrey με το εν λόγω άλμπουμ μπορεί να το λάτρεψε, αλλά όσοι ακολουθούν τη μπάντα από τα πρώτα της βήματα ξέρουν ότι δεν είχε να προσφέρει πολλά στη δισκογραφία της και, σε συνδυασμό με το αμέσως προηγούμενο, "Monday Morning Apocalypse", συνέθεσε μια αισθητή πτώση της μπάντας σε συνθετικό επίπεδο.
Ομολογώ πως ενώ πάντα θα λατρεύω τη μπάντα που κυκλοφόρησε τα "Recreation Day" και "The Inner Circle" και έγραψε ύμνους σαν το ανεπανάληπτα συγκλονιστικό "When The Walls Go Down", δεν περίμενα με καμία ιδιαίτερη αγωνία το νέο άλμπουμ της και δεν είχα ιδιαίτερα υψηλές βλέψεις από την κυκλοφορία του. Ίσως λόγω αυτού να με ξάφνιασε ευχαρίστα και με ικανοποίησε περισσότερο από όσο περίμενα το "Glorious Collision". Ο Englund φαίνεται πως βρήκε εν μέρει ξανά το δρόμο του προς τη ροή των μελωδιών που μπορούν να σου κολλήσουν στο μυαλό και, χωρίς να παρουσιάζει κάποιο μουσικό νεωτερισμό, καταφέρνει να παραδώσει ένα σύνολο τραγουδιών που δικαιολογούν την ύπαρξή τους και φαίνεται να στρίβουν την πυξίδα της μουσικής των Evergrey ξανά προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ποιά είναι αυτή η κατεύθυνση; Είναι η κατεύθυνση που στηρίζεται σε χαρακτηριστικές μελωδικές γραμμές (ιδιαίτερα στα φωνητικά), που έρχονται σε ισορροπία με δυνατό παίξιμο, στη σωστή τοποθέτηση των πλήκτρων και στις φορτισμένες ερμηνείες του Englund. Από τους Evergrey το περιμένεις να σου μιλήσουν για τον πόνο, την απώλεια, την απόγνωση, διατηρώντας ταυτόχρονα τη δυναμική τους, και το επιτυγχάνουν εδώ. Κυρίως, όμως, καταφέρνουν να γράψουν διακριτά, καλά τραγούδια, όπως το ήδη αγαπημένο "Wrong" ή το εναρκτήριο "Leave It Behind Us". Επαναφέρουν κάποια δυνατά ρεφραίν, όπως στο "Frozen" ή στο "Out Of Reach", και γράφουν ολοκληρωμένα τραγούδια, όπως το "To Fit The Mold". Μάλλον αναπόφευκτα, στις 13 συνθέσεις υπάρχουν και κάποια τραγούδια -προς το τέλος του άλμπουμ- που περνάνε μάλλον αδιάφορα, έχοντας συμπληρωματικό χαρακτήρα, πριν το άλμπουμ κλείσει πανέμορφα με το "...And The Distance".
Το "Glorious Collision" είναι μια αξιόλογη κυκλοφορία, που, ενώ σε καμία περίπτωση δε συγκλονίζει και δεν πλησιάζει κανένα από τα τέσσερα μεγάλα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν από το "Solitude Dominance Tragedy" ως και το "The Inner Circle", δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν οπαδό της μπάντας, όπως έκανε η προηγούμενη δουλειά. Έρχεται να τοποθετήσει τους Evergrey σε ένα νέο κύκλο ζωής, όμως έχω την αίσθηση πως είναι ξανά η ώρα να τολμήσουν να πάνε τη μουσική τους ένα βήμα παρακάτω, αν θέλουν να επανακτήσουν το status που είχαν πριν μερικά χρόνια - κάποιος μπορεί να αντιληφθεί σε τι αναφέρομαι βλέποντας το DVD του "A Night To Remember".
ΠΗΓΗ: WWW.ROCKING.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου