Έχουν περάσει αρκετές ώρες από την συναυλία του Billy Idol στο κλειστό του Tae Kwon Do (18/06) και ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως άφησε εκτός set list το Hot In The City. Είναι δυνατόν; Στην Αθήνα των 35 βαθμών;
Όμως ας μην ακούγομαι απογοητευμένος ή περίεργος. Η εμφάνιση του μεγαλύτερου ποζερά στην ιστορία της μουσικής, ήταν ότι πρέπει για τον καύσωνα των ημερών.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή αφού προηγήθηκε το support των Stranglers το οποίο θα έλεγα πως δεν άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και μάλιστα χωρίς μεγάλη ευθύνη της μπάντας. Οι τρεις Stranglers και ο roadie που αντικαθιστά στα drums τον Jet Black χαντακώθηκαν από έναν άθλιο ήχο (σήμα κατατεθέν του χώρου) αλλά και την χαρακτηριστική αδιαφορία του κοινού, ακόμα και σε ύμνους της punk rock μουσικής. Αλλά και το συγκρότημα, δεν θα έλεγα πως είχε ιδιαίτερη διάθεση να τα δώσει όλα, όπως για παράδειγμα έκανε τον περασμένο Ιανουάριο στο Fuzz. Με επαγγελματικό τρόπο διεκπεραίωσε αυτό για το οποίο είχε κληθεί και αποχώρησε διακριτικά.
Το set list περιείχε μερικά από τα πιο κλασικά τους κομμάτια (Golden Brown, No More Heroes, Always The Sun) καθώς επίσης και λιγότερο γνωστά αλλά αγαπημένα όπως το Walk On By και το Skin Deep. Το τελευταίο μάλιστα το είχαν αφήσει έξω από την προηγούμενη εμφάνιση τους οπότε, όσοι δίναμε σημασία, το υποδεχτήκαμε με ενθουσιασμό.
Ο αληθινός ενθουσιασμός όμως ήταν όταν βγήκε στη σκηνή ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, ο ένας και μοναδικός, Billy Idol. Για να πω την αλήθεια, ήμουν καχύποπτος τι θα συναντήσω από ένα 54χρονο "είδωλο" των 80s. Όσες αμφιβολίες είχα διαλύθηκαν πολύ σύντομα.
Ντυμένος όπως τότε και έχοντας αυτό το τσαντισμένο ύφος το οποίο το έχει μετατρέψει σε επιστήμη, δεν σταμάτησε να τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή, να επικοινωνεί με το κόσμο, να ερωτοτροπεί στα παρασκήνια και γενικότερα να μας δείχνει πως περιμένει το κακό παιδί του MTV που τόσο πολύ τον προώθησε. Πριν όμως αρχίσει το οτιδήποτε, αποθέωσε τους Stranglers και μας αποκάλυψε πως στα 70s οι ρόλοι ήταν ανάποδοι. Αυτός άνοιγε τις συναυλίες τους.
Το set list του αναμενόμενο. Μία γερή δόση από τις επιτυχίες του (Dancing With Myself, Mony Mony, White Wedding, Rebel Yell, Flesh For Fantasy, Eyes Without A Face, To Be A Lover) καθώς επίσης και κάποια καινούργια κομμάτια που πέρασαν απαρατήρητα. Ήταν χαρακτηριστικό πάντως πως είναι τόσο φρέσκα που ο Idol επιστράτευσε ...σκονάκια για να διαβάζει όπου ξεχνάει τα λόγια. Επίσης συμπεριέλαβε και τραγούδια από τους Generation X, την μπάντα που τον "φιλοξενούσε" πριν ακολουθήσει solo καριέρα. Όπως είπαμε, τρανταχτή ήταν απουσία του Ηot In The City αλλά και του Cradle Of Love.
H βραδιά όμως είχε και άλλο πρωταγωνιστή, όσο και αν προσπάθησε ο Idol να κλέψει όλα τα βλέμματα. Είναι ο κιθαρίστας του, ο περίφημος Steve Stevens o οποίος σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για την καλλιτεχνική επιτυχία του Billy Idol. Σε κάθε τραγούδι έδινε και το προσωπικό του show ενώ μας χάρισε και ένα απολαυστικό solo με μία ακουστική κιθάρα. Πραγματικά σπουδαίος. Για όσους δεν σας λέει κάτι, ίσως να τον θυμάστε στο πλευρό του Michael Jackson στο Dirty Diana.
Ήταν μία ωραία βουτιά στα 80s έστω και χωρίς το Hot In The City.
(πηγή: www.cosmo.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου