SHAKRA - Back On Track (2011)

Οι Shakra είναι αναμφίβολα ένα εκ των πλέον αναγνωρίσιμων σχημάτων ανάμεσα στους hard rock ακροατές με ιδιαίτερη αδυναμία στη μελωδία. Και με επτά δισκογραφικές δουλειές στην πλάτη τους δε μπορούν παρά να θεωρούνται πια μια ιδιαίτερα έμπειρη δύναμη στο χώρο.

Οι Ελβετοί, όμως, φαίνεται να έχουν μια αλλεργία. Μια αλλεργία σε όποιον τυχαίνει να κρατάει το μικρόφωνο. Αυτό διότι το «χτύπημα» ήταν διπλό σε αυτή τη θέση. Η άνοδος της δημοτικότητας του συγκροτήματος ξεκίνησε με την κυκλοφορία του τρίτου κατά σειρά άλμπουμ του, με τίτλο "Power Ride" (2001), το οποίο έμελλε όμως να είναι και το τελευταίο με τον τότε τραγουδιστή, Pete Wiedmer. Ο αντικαταστάτης του, Mark Fox, «άντεξε» για έναν παραπάνω δίσκο από εκείνον (δηλαδή για τέσσερις), αλλά τελικά -παρά τη σημαντική συνεισφορά του- αποφάσισε να βρεθεί κι εκείνος εκτός συγκροτήματος, λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του "Everest" (2009).

Ο διάδοχός του βρέθηκε στο πρόσωπο του άσημου John Prakesh, το υλικό για το όγδοο άλμπουμ της μπάντας δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε και κάπως έτσι οι Shakra επιστρέφουν εκ νέου στη δισκογραφική τους πορεία με το "Back On Track".

Για όσους αναρωτιούνται, ο σκληρός ήχος της κιθάρας (όπως την ακούσαμε στο "Everest") έχει παραμείνει ανέγγιχτος. Το εναρκτήριο "B True B You" φτάνει για να σας πείσει. Ακόμα, η φωνή του «νεοφερμένου» Prakesh δεν αφήνει περιθώρια δυσαρέσκειας, θυμίζοντας σε αρκετές στιγμές μάλιστα εκείνη του Fox.

Ευτυχώς, κομμάτια σαν το παραπάνω έχουμε να ακούσουμε αρκετά ακόμα, μιας και τα "Back On Track", "MMTWGR", "Brand New Day", "Crazy" και "I'll Be" δε μπορούν παρά να ενθουσιάσουν κάθε fan των Ελβετών αλλά και να ξεσηκώσουν τον καθένα.

Οι δυναμικές στιγμές όμως εναλλάσσονται με μεγάλη επιτυχία και με τις πιο μελωδικές και mid-tempo συνθέσεις. Η νούμερο ένα power ballad του δίσκου, "When I See You", το πανέμορφο "Lonesomeness" και το γεμάτο ένταση "Yesterday's Gone" βρίσκονται εκεί για να δείξουν πως οι Shakra «το έχουν» αναμφίβολα ακόμα, τόσο όταν πρέπει να σηκώσουν την ένταση του ενισχυτή, όσο και όταν αποφασίζουν να αγγίξουν κάποιες πιο ευαίσθητες χορδές.

Τέλος, ο συνολικός ήχος του "Back On Track" κινείται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, καθώς η παραγωγή που έχει γίνει προσδίδει πολλούς πόντους στο τελικό αποτέλεσμα. Και ποιό είναι αυτό; Ένας δίσκος γεμάτος με ποιοτικότατες μελωδικές hard rock στιγμές, δοσμένες μέσα από ένα απόλυτα σύγχρονο ηχητικό πρίσμα, το οποίο καθιστά το όλο εγχείρημα απόλυτα επιτυχημένο στα αυτιά μου.

Χρυσόστομος Μπάρμπας


Πηγή : www.rocking.gr

BURZUM - Fallen - (2011)

Εκεί που καλά-καλά δεν πέρασε ένας χρόνος από την επιστροφή του Varg "Count Grishnackh" Vikernes με το “Belus”, έφτασε στα ξαφνικά και το “Fallen” του οποίου το εξώφυλλο από την αρχή μου κίνησε την περιέργεια για το τι θα ακούσω.

Καταρχάς, η παραγωγή του είναι πολύ καλή,  και ο ήχος είναι εξίσου πολύ καλός γιατί έχει τρομερές αλλαγές σχεδόν σε όλα τα τραγούδια. Δεν θα έλεγα ότι  διαφέρει από το “Belus”, όπως και υπάρχουν ομοιότητες και με το “Det Som Engan Var”. Τον δίσκο δεν θα τον  χαρακτήριζα καθαρόαιμο black metal, έχει και στοιχεία ατμοσφαιρικού black metal,και όταν το άκουσα για πρώτη φορά πίστεψα πως δεν ήταν και η καλύτερη κίνηση του Varg να το κάνει αυτό.  

Θα σταθώ περισσότερο σε ένα σημείο το οποίο  δεν θα έλεγα ότι με τρελαίνει πολύ, και αυτό είναι τα φωνητικά, ίσως γιατί ο καλύτερος για εμένα δίσκος του Vikernes είναι το “Burzum”  που εκεί τα φωνητικά του πραγματικά απογειώνουν τον δίσκο.

Ύστερα από πολλές φόρες που άκουσα τον δίσκο έβγαλα το εξής συμπέρασμα, πως ακόμα  και με αυτά τα φωνητικά ακόμα και με ατμοσφαιρικό black metal , κατάφερε να δημιουργήσει ένα μυστήριο στο δίσκο, ο οποίος  μου δημιουργήσε την απορία “Γιατί έκανες έτσι τον δίσκο ρε φίλε;;” και όμως την ίδια στιγμή να τον ξανα εβάζα να παίζει  γιατί περιέργως μου άρεσε και μάλιστα μου άρεσε αρκετά.

Αξίζει να ακούσετε τα κομμάτια “Jeg Faller”  και “Vanvidd”,  το πρώτο γιατί πιστεύω πως είναι το καλύτερο του δίσκου, και το δεύτερο γιατί είναι το μοναδικό κομμάτι του δίσκου με τις περισσότερες αλλαγές και ρυθμού και φωνητικών.

Πηγή: www.metalholocaust.gr

UNTIL RAIN - Pandemic (E.P.) - 2011

Ένα από τα ποιοτικότερα, αν όχι το ποιοτικότερο, νέο σχήμα, είναι αυτό των Until Rain από τη Θεσσαλονίκη. Το έχω δηλώσει πολλές φορές άλλωστε πως μιλάμε για μια 5άδα, εξαιρετικά ταλαντούχων νέων, που έχουν να δώσουν ακόμα πολλά στο χώρο.

 Όσοι βέβαια έχει τύχει να παρακολουθήσουν live τη μπάντα, καταλαβαίνουν πως δεν υπερβάλλω.

Έχοντας αφήσει πίσω το πιο dreamtheater-ικό, και πιο ανέμπνευστο ίσως, παρθενικό τους album, “The Reign of Dreams”, ήρθε η ώρα για ριζικές αλλαγές…μικρές ανακατατάξεις στη μπάντα, και σαφώς πιο ώριμες μουσικές ιδέες… Χωρίς να απομακρύνονται από τον ήχο του progressive metal, ερχόμενοι ωστόσο, αυτή τη φορά πιο κοντά στην, πολύ αγαπημένη μου, μπάντα των Symphony X, οι Until Rain κυκλοφορούν τη νέα τους δουλειά που ακούει στο όνομα “Pandemic”.

Πρόκειται για ένα E.P. ουσιαστικά, που περιλαμβάνει 4 νέες συνθέσεις, με 1 από αυτές και σε radio edit, ενώ συναντάμε και δύο κομμάτια που πολλοί αγάπησαν από τον πρώτο τους δίσκο, στην ακουστική του μορφή, το “Adaptability” και επίσης σε radio edit, το “Departure”.

Ευτυχώς γι’αυτούς, οι γνώσεις τους πάνω σε θέματα ήχου, τους έχει βοηθήσει πολύ, καθώς η παραγωγή είναι εξολοκλήρου δική τους (σ.σ.: με πολύ μεγάλη προσοχή μόνο φαίνεται…), ενώ το mastering είναι του Βαγγέλη Γιαλαμά. Πράγμα που σημαίνει ότι δε θα σας ενοχλήσει τίποτα στον ήχο, ο οποίος είναι πολύ καλός για τα δεδομένα του home production.

Εάν πάντως είστε από αυτούς που ψάχνουν να ακούσουν μερικά δείγματα για να πειστούν, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το opening track, “Pandemic”, το πιοSymphonyXδεγίνεται κομμάτι του E.P..ενώ και για τους ήρεμους, τους λάτρεις των πιο mid-tempo κομματιών, υπάρχει και το “Pictures Of The Past”, σίγουρα εθιστικό κομμάτι με πάρα πολύ όμορφες μελωδίες, που φέρνουν πιο πολύ σε Shadow Gallery.

Το “Pandemic” προτείνεται ανεπιφύλακτα στους φίλους της καλής μουσικής, ενώ φίλοι των Symphony X, Shadow Gallery, Dream Theater, οφείλουν να το αποκτήσουν άμεσα

                                                                                       

     Πηγή: www.metalholocaust.gr                                                                                     

DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος  Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως  o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.

Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή  ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.

---

O Αρης Χατζηστεφάνου είναι δημιουργός της εκπομπής Infowar στο Ρ/Σ Σκάι και αρχισυντάκτης του Thepressproject.gr

H Κατερίνα Κιτίδη είναι αρχισυντάκτρια του tvxs.gr και του τηλεοπτικού Infowar.

http://www.debtocracy.gr/

STRYPER - "The Covering" 2011

Έστω και ετεροχρονισμένα, οι Stryper ακολουθούν το trend με τα άλμπουμ διασκευών, που ήδη πολλά συγκροτήματα έχουν κάνει, καλύπτοντας έτσι είτε τα νεκρά διαστήματα μεταξύ των studio άλμπουμ τους, είτε τις συνθετικές τους αδυναμίες. Μία μόδα που δεν άργησε να γίνει βαρετή  αφού τα περισσότερα άλμπουμ ήταν είτε μέτρια είτε απλά αδιάφορα. Τα παραδείγματα είναι δυστυχώς άπειρα. Οι Stryper, ευτυχώς ανήκουν στις εξαιρέσεις αφού δισκογραφικά τα πάνε καλά μετά την επανένωση τους, ενώ το “The Covering” είναι ένα από τα ελάχιστα CD διασκευών τα οποία κατάφεραν να με διασκεδάσουν, και φυσικά θα παραμείνει στην δισκοθήκη μου για αρκετές μελλοντικές ακροάσεις.

Οι Styper είναι εδώ και πολλά χρόνια ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα αφού εκτός των 3 πρώτων εκπληκτικών άλμπουμ τους έχουν στις τάξεις τους έναν φοβερό frontman και τραγουδιστή ο οποίος από μόνος του ανέβαζε ανέκαθεν το επίπεδο της μπάντας πολύ ψηλά. Έτσι και στο “The Covering”, η φοβερή φωνή του Michael Sweet, από μόνη της αποτελεί κίνητρο για την ακρόαση 12 πολύ αγαπημένων τραγουδιών. Η επιλογές είναι άψογες, αφού εκτός AOR ύμνους όπως το “Carry On Wayward Son” διασκευάζουν κλασικό heavy metal στα “The Trooper” και “Over The Mountain” αλλά και classic rock τραγούδια όπως τα “Highway Star” και “Shout It Out Loud” κάνοντας το άλμπουμ πολύ ενδιαφέρον αφού όλα αυτά τα συγκροτήματα έχουν φανερά επηρεάσει τον ήχο τις μπάντας. Άνετα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μια μίξη των 12 αυτών διασκευών θα μπορούσε να αντικατοπτρίσει άψογα τον χαρακτηριστικό ήχο των Stryper.

Αν και ολόκληρο το άλμπουμ είναι πολύ καλό σαν σύνολο, θα ξεχωρίσω τα “Set Me Free” (Sweet), “Heaven And Hell”(Black Sabbath), και τη φοβερή πραγματικά διασκευή στο “Lights Out” των U.F.O. Σαν extra έχουμε και ένα καινούργιο τραγούδι, το “God”, στο οποίο οι Stryper ηχούν ακριβώς όπως τους έχουμε αγαπήσει. Μελωδικό heavy metal το οποίο μας κάνει να ανυπομονούμε για το επόμενο studio άλμπουμ τους.

Πηγή: www.solidrock.gr

WITHIN TEMPTATION - "The Unforgiving" - 2011

Είμαι σίγουρος πως οι Within Temptation γνώριζαν πολύ καλά πως ότι κι αν αποφάσιζαν να κυκλοφορήσουν θα γνώριζε αρκετή επιτυχία, αφού ο κόσμος τείνει να ακολουθεί ονόματα που γνωρίζει, ακόμα κι αν η εκάστοτε δουλειά τους δε συνδυάζεται με την απαιτούμενη ποιότητα, και οι Ολλανδοί έχουν εδραιώσει για τα καλά την εμπορική τους θέση τα τελευταία χρόνια. Το εσωτερικό δίλημμα που προκύπτει σε τέτοιες περιπτώσεις αφορά στο κατά πόσο θα πρέπει να κινηθούν εκ του ασφαλούς ή βάσει καλλιτεχνικών ανησυχιών. Οι δύο προσεγγίσεις μπορεί σε ελάχιστες περιπτώσεις να ταυτίζονται, αλλά συνήθως έχουν αντιδιαμετρικές διαφορές, αφού η πρώτη είναι η χαρά των δισκογραφικών, που επιζητούν την πεπατημένη και το εύκολο promotion, ενώ η δεύτερη πρέπει να προέρχεται τόσο από την ανάγκη του καλλιτέχνη, όσο και από την ικανότητα να τη φέρει εις πέρας.

Οι Within Temptation στη νέα τους δουλειά, "The Unforgiving", αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη δεύτερη επιλογή, έχοντας αρχικά στο μυαλό τους να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ που θα επενδύει μουσικά μια ταινία, αλλά τελικά κατέληξαν σε μια πιο «συμβιβαστική» λύση, αυτή του να συνεργαστούν με ένα σεναριογράφο και να συνθέσει μια sci-fi / comic ιστορία, πάνω στην οποία κινείται θεματικά το άλμπουμ. Αυτό θα συνοδεύεται με κάποια short films και ειδικό artwork, τα οποία είμαι σίγουρος ότι θα αποδίδουν επιπλέον διάσταση στην ακρόαση του δίσκου, όμως δεν υπάρχουν διαθέσιμα σε αυτό το promo, οπότε ας μιλήσουμε για το βασικό κομμάτι που αφορά τη μουσική του δίσκου.
Χωρίς πολλές φανφάρες και υπερ-αναλύσεις, ο δίσκος αποτελεί την επιτομή του «συμφωνικού pop metal», ισορροπώντας μεταξύ των Evanescence και των Nightwish, έχοντας όμως ξεκάθαρα δικό του χαρακτήρα. Πρώτο κύριο χαρακτηριστικό είναι πως οι Within Temptation έμειναν αφοσιωμένοι στις συνθέσεις αυτές καθ' αυτές, μιας και οι περισσότερες είναι εστιασμένες στις εύκολα αποτυπώσιμες μελωδίες και στην πλειοψηφία τους θα μπορούσαν να έχουν την προοπτική single. Παράλληλα, έδωσαν μεγάλη βάση στην παραγωγή και φυσικά στις ενορχηστρώσεις, μέσα από τις οποίες προσπαθούν να περάσουν τον soundtrackικό χαρακτήρα, ο οποίος αναφέρθηκε παραπάνω, κάτι το οποίο έχουν επιτύχει σε μεγάλο βαθμό. Τέλος, οι συνθέσεις και οι μελωδίες είναι προσαρμοσμένες στο να ενισχύουν την πολύ αναγνωρίσιμη πλέον -ακόμα κι από ανθρώπους μακριά από rock ακούσματα- φωνή της Sharon den Adel, αφού προφανώς έχουν αντιληφθεί πως αυτό είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της μπάντας.
Το άλμπουμ ξεκινάει με μια μικρή εισαγωγή, όπου η Sharon παραθέτει τις πρώτες σκέψεις του (πιθανότατα super ήρωα) πρωταγωνιστή της πλοκής, ακολουθούμενη από το "Shot In The Dark", ένα τραγούδι με εντυπωσακό refrain, που αποτελεί και την αγαπημένη μου ως τώρα σύνθεση στο δίσκο. Δυνατό και το "In The Middle Of The Night", που ακολουθεί σε πιο up tempo ρυθμούς, ενώ το single "Faster" με είχε απογοητεύσει όταν το είχα πρωτοακούσει και ακόμα δεν το θεωρώ τίποτα ιδιαίτερο, αφού θυμίζει πολύ ΗΙΜ και συγκεκριμένα πατάει πάνω στην τεχνοτροπία με την οποία διασκεύασαν το "Wicked Game". Το "Fire And Ice" είναι μια αρκετά δυναμική μπαλάντα, με ένα ακόμα εξέχον refrain που παραπέμπει σε πιο παλιές δουλειές του συγκροτήματος, ενώ το πιο «πομπώδες» "Iron" αποτελεί τη μεγαλύτερη σε διάρκεια σύνθεση του δίσκου, προσεγγίζοντας τα έξι λεπτά, και το "Where Is The Edge" συνεχίζει να μου ακούγεται το ίδιο αδιάφορο με όταν το είχα πρωτακούσει. Τα εμπορικά στοιχεία είναι πιο εμφανή στο "Sinéad", σε μια πραγματικά ιδιαίτερη σύνθεση, και η δεύτερη μπαλάντα, "Lost", είναι εξίσου καλή με την πρώτη, περιέχοντας μάλιστα ένα ωραίο solo. Το "Murder" είναι ανάμεσα σε αυτά που ξεχωρίζουν με τον έντονο soundtrack χαρακτήρα στην ενορχήστρωση και σε συνδυασμό με τα βιολιά του δυναμικού "A Demon's Fate" και την μελωδία του "Stairway To The Sky" συντελούν στο να κλείσει ο δίσκος σε υψηλό επίπεδο. Αν κάτι μου λείπει είναι ένα ντουέτο με κάποιον guest τραγουδιστή, μιας και θεωρώ τα "What Have You Done" και "Utopia" ως δύο από τις καλύτερες συνθέσεις της μπάντας και θα ήθελα να δοκίμαζαν κάτι αντίστοιχο και στο νέο άλμπουμ.

Συνολικά, το "The Unforgiving" δείχνει να αποτελεί το σωστό βήμα στην εξελικτική πορεία των Within Temptation, όντας ένα πολύ ποιοτικό άλμπουμ, που περιέχει προσεγμένη δουλειά, από μια μπάντα που δείχνει πώς να μην επαναπαύεται στα κεκτημένα. Αντιθέτως, καταφέρνει να πάει ένα μικρό βήμα μπροστά τη μουσική της, χωρίς να αφαιρεί τα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία του ήχου της, αφού οι δώδεκα συνθέσεις, με συνολική διάρκεια κάτι λιγότερο από μια ώρα, διατηρούν εύκολα αναγνωρίσιμη την ταυτότητα της μπάντας. Εν τέλει, το άλμπουμ επιτυγχάνει το σκοπό του και θεωρώ βέβαιο πως θα ικανοποιήσει στο έπακρο τους οπαδούς του συγκροτήματος, με προοπτική να προσελκύσει και αρκετούς νέους.

ΠΗΓΗ : www.rocking.gr

BONFIRE - "Branded" 2011

 

    Λίγους μήνες  μετά τα επιτυχημένα τους live στην Ελλάδα οι θρυλικοί hardrockers Bonfire επανέρχονται στην επικαιρότητά, αυτή τη φορά με το νέο τους, 12ο παρακαλώ, studio άλμπουμ τους. Αν και δισκογραφικά τους είχα χάσει εδώ και χρόνια, η πρόσφατη συναυλία τους και το απόλυτα θετικό vibe που μου μετέδωσαν, με ανάγκασαν ουσιαστικά να ξανά ασχοληθώ μαζί τους. Και όντως αυτό αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή, αφού το “Branded” είναι ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ μελωδικού hard rock, και το μέγιστο που θα μπορούσε να περιμένει κανείς από την μπάντα εν έτη 2011. Όπως αναμενόταν ο ήχος της μπάντας είναι πια καθαρό melodic hard rock αφού πιο μεταλλικά κομμάτια σε στυλ “Hot To Rock” δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια στη δισκογραφία της μπάντας. Φυσικά αυτό δεν μας χαλάει καθόλου αφού το mid tempo hard rock που μας προσφέρουν οι Γερμανοί είναι αρκούντως εντυπωσιακό,με καλύτερα τραγούδια του δίσκου τα “Just Follow The Rainbow” που σίγουρα θα γίνει must στις συναυλίες τους ή το “Losers Lane” που θυμίζει κάτι από το “Sweet Obsession”. Φυσικά και οι μπαλάντες του “Branded” είναι πολύ καλές, όπως αναμενόταν, με καλύτερες τις “Hold Me Now” και “Let It Grow”. Σίγουρα υπάρχουν και 2-3 fillers στο δίσκο, παρ΄ όλα αυτά δεν είναι παρά μια λεπτομέρεια μπροστά στην ευχαρίστηση ενός καινούριου καλού Bonfire δίσκου. Η χαρακτηριστική φωνή του Clauss Lessmann ανέκαθεν ήταν προσωπική αδυναμία, η οποία σε συνδυασμό με τις πολύ καλές συνθέσεις με έκαναν να ευχαριστηθώ ένα άλμπουμ που πολύ πιθανό να μην άκουγα αν δεν τους είχα δει live λίγους μήνες πριν.      

Δυστυχώς  οι “τάσεις” της εποχής έχουν οδηγήσει στην αφάνεια φοβερές μπάντες όπως οι Bonfire με αποτέλεσμα ακόμα και οι λίγοι πια θαυμαστές τους να αγνοούν τις κυκλοφορίες, αλλά και γενικότερα τα νέα, πολλών συγκροτημάτων που σίγουρα αξίζουν πολύ μεγαλύτερης προβολής. Ευτυχώς όμως, το internet δίνει την ευκαιρία σε όλο και περισσότερο κόσμο να ανακαλύψει και να ακούσει συγκροτήματα που στον γνωστό άθλιο έντυπο μουσικό τύπο είναι εντελώς θαμμένα. Οι Bonfire είναι ένα από αυτά, οπότε όσοι τυχόν δεν τους έχετε ακούσει, μπορείτε να ξεκινήσετε από τα δύο πρώτα τους θρυλικά L.P. και να συνεχίσετε με το “Branded”. Οι φαν σίγουρα το έχουν ήδη αγοράσει.

 Πηγή: www.solidrock.gr

ACCEPT LIVE IN ATHENS 13 - 2 - 2011

Μπορεί σε πολλούς τομείς το 2011 να μην μπαίνει και τόσο καλά στους περισσότερους, τουλάχιστον όμως όσον να αφορά την αγαπημένη μας μουσική το νέος έτος δεν θα μπορούσε να μπει καλύτερα! Ο κλασικός heavy metal ήχος φέτος θα έχει την τιμητική του σε πείσμα όσων μας θεωρούν γραφικούς. Και όντως η πρώτη μεγάλη γιορτή για το heavy metal δεν άργησε να έρθει. Λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση, επιτέλους έφτασε η στιγμή να απολαύσουμε τους θρυλικούς Accept σε μια εμφάνιση που θα μείνει στο μυαλό των παρευρισκόμενων για πάντα.

Το ξεκίνημα της βραδιάς δεν θα μπορούσε να είναι ιδανικότερο, με τους Innerwish, την με διαφορά νούμερο ένα ελληνική μπάντα εδώ και χρόνια, να δίνει για άλλη μια φορά τον καλύτερό της εαυτό στο σανίδι του Gagarin. Έχοντας στις αποσκευές τους ένα ακόμα εξαίσιο άλμπουμ, το περσινό “No Turning Back”, ξεσήκωσαν τους πάντες με μια φοβερή 50-λεπτη εμφάνιση. Άψογοι επαγγελματίες, δεμένο σύνολο και με τραγούδια που θα ζήλευαν πολλοί ξένοι συνάδελφοί τους, ανεβάζουν τον πήχη της Ελληνικής σκηνής υπερβολικά ψηλά. Είμαι σίγουρος ότι όσοι τυχόν δεν τους είχαν ακούσει μέχρι την Κυριακή, έχουν ήδη αγοράσει κάποιο άλμπουμ τους.

Και ενώ  το Gagarin έχει γεμίσει ασφυκτικά, γύρω στις 9 και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση αφού γενικά η διοργάνωση ήταν άψογη, ήρθε η ώρα που περίμεναν όλοι εδώ και χρόνια. Μια εμφάνιση των Accept αντάξια της τεράστιας ιστορίας τους. Τι και αν πίσω από το μικρόφωνο δεν βρισκόταν ο U.D.O.; Δεν χρειάστηκαν πάνω από 5-10 λεπτά για τον Mark Tornillo να κερδίσει και τον πιο απαιτητικό fan, ξεχνώντας μονομιάς την απουσία του. Ποιος άραγε περίμενε ότι εν έτη 2011, οι Accept θα προκαλούσαν πανδαιμόνιο στο κοινό με το άκουσμα των νέων τραγουδιών τους; Τα “Teutonic Terror”, “Bucket Full Of Hate”, “The Abyss” και “New World Coming” που ακούστηκαν ζωντανά, προκάλεσαν τις ίδιες αντιδράσεις στο κοινό με αθάνατους heavy metal ύμνους όπως τα “Breaker”, “Losers And Winners” κ.α. σε ένα εκπληκτικό δίωρο setlist με πάνω από 20 τραγούδια.

Με έναν φοβερό ήχο, δυνατό και καθαρό (τον καλύτερο που έχω ακούσει γενικά στο Gagarin), και τους Wolf Hoffmann, Peter Baltes, Herman Frank και Stefan Schwarzmann να έχουν ενέργεια εικοσάρηδων, οι Accept απέδειξαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι το αγνό heavy metal όταν παίζεται από την ψυχή δεν κοιτάει ηλικίες. Ιδιαίτερη μνεία όμως πρέπει να γίνει για τον νέο frontman της μπάντας. Δεν λέω, Θεός ο Udo, αλλά στοιχηματίζω ότι τέτοιος δίσκος δεν θα έβγαινε με τον τελευταίο, ενώ και η εμφάνιση τους λίγα χρόνια πριν στο Rockwave μόνο ικανοποιημένους δεν μας είχε αφήσει. Το πάθος και η ενέργεια του Mark φαίνεται ότι ανέβασε στα ύψη την διάθεση της μπάντας, που μετά τον καλύτερο δίσκο του 2010, βάζουν τώρα υποψηφιότητα για την καλύτερη συναυλία του 2011. Το setlist, απλά ονειρικό, εκτοξεύτηκε  ακόμα περισσότερο με τις εκπλήξεις των “Aiming High” και “Burning”, ενώ η απίστευτη εκτέλεση του “Neon Nights” μπαίνει άνετα στο προσωπικό μου top-10 τραγουδιών που έχω δει live. 

Δεν θα γκρινιάξω πάλι, λέγοντας ότι είναι ντροπή οι Accept να παίζουν στο Gagarin. Δεν πειράζει, λίγοι και καλοί. Oι υπόλοιποι ας διασκεδάζουν κάνοντας post στο Facebook. Ραντεβού στη Θεσσαλονίκη για το σημαντικότερο metal τριήμερο της δεκαετίας.

 
Accept seltist:

Teutonic Terror

Bucket Full Of Hate

Starlight 

Love Child

Breaker

New World Comin’ 

Restless And Wild 

Son Of A Bitch

Midnight Mover

Metal Heart

Neon Nights

Bulletproof

The Abyss

Losers And Winners

Aiming High

Princess Of The Dawn

Up To The Limit

Burning 

encore:

Fast As A Shark 

Pandemic

Balls To The Wall

Innerwish setlist:

The Signs Of Our Lives

Silent Faces

Inner Strength

Sirens

Eye Of The Storm

If I Could Turn Back Time

Burning Desires

Lord Of Truth

Ready For Attack

Διοργάνωση: Archangel Productions



_{ΠΗΓΗ:www.solidrock.gr}