NEVERMORE - LIVE IN ATHENS 28-03-2010

  

     Πολλοστή φορά για τους Nevermore στην Αθήνα και το μόνο σίγουρο πριν την έναρξη της συναυλίας ήταν ότι το νέο Fuzz Club θα κατακλυστεί από τους φανατικούς φίλους μιας μπάντας που από ότι φαίνεται δεν θα την εγκαταλείψουν ποτέ. Η βραδιά δεν ξεκίνησε και τόσο καλά αφού η αποπνικτική ζέστη στο ισόγειο του Fuzz σε συνδυασμό με τον κακό ήχο δεν μας άφησαν να ευχαριστηθούμε τους Θεσσαλονικείς progressive/ thrash metallers Rex Mundi οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει πριν 3 περίπου χρόνια ένα πολύ καλό EP.  

     Εφτά χρόνια είχα να δω τους Nevermore ως headliners( Enemies Of Reality Tour) αφού το μέτριο “The Godless Endeavor” δεν με είχε «ψήσει» να τους δω στο Club 22 πέντε χρόνια πριν. Αυτό, σε συνδυασμό με τις πολύ μέτριες εμφανίσεις τους στα March Metal Day το 2007 και Gods Of Metal το 2006 είχαν ατονήσει το ενδιαφέρον μου για την μπάντα το οποίο όμως αναθερμάνθηκε αμέσως μετά την ακρόαση του πολύ καλού νέου άλμπουμ τους.

    Αφού ανεβήκαμε στον πολύ άνετο εξώστη του μαγαζιού, οι Nevermore βγήκαν στην σκηνή με τα φοβερά “Beyond Within” και “The River Dragon Has Come” να προκαλούν ντελίριο στον κόσμο. Με τον πολύ καλό και ογκώδη ήχο, και την σχεδόν άψογη απόδοσή τους έσβησαν αμέσως τις όποιες αρνητικές σκέψεις μου είχαν δημιουργήσει οι τελευταίες φορές που τους είχα δει. Αν μάλιστα η φωνή του Dane ήταν σε καλύτερη κατάσταση τότε θα μιλάγαμε για την απόλυτη live performance. Ο Jeff Loomis μας θύμισε ότι είναι ένας από τους καλύτερους metal κιθαρίστες, ενώ ο νέος κιθαρίστας της μπάντας Attila Voros κάλυψε άψογα το κενό που υπήρχε, δίνοντας στην μπάντα τον απαραίτητο όγκο στον ήχο τους, η έλλειψη του οποίου είχε προκαλέσει αρνητικά σχόλια στο March Metal Day. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν εκπληκτική και το συνεχές stage diving έδωσε έναν ακόμα πιο pure metal χαρακτήρα στη συναυλία ο οποίος συνήθως χάνεται στα μεγάλα clubs. Το live τελείωσε με την εκπληκτική εκτέλεση του “Enemies Of Reality”, την μπάντα να μοιράζει δωρεάν μπλουζάκια στο κοινό και τον Warrel Dane να υπόσχεται ότι θα μας ξανά επισκεφτούν σύντομα στα πλαίσια της “Obsidian Conspiracy Tour”. 

      Και κάπου εκεί ξεκινάνε μερικές αρνητικές σκέψεις: Α)α)Πόσες φορές πρέπει να δούμε live τους Nevermore για να ακούσουμε τα πραγματικά καλά τραγούδια τους(Seed Awakening, Deconstruction, The Fault Of The Flesh π.χ. ή μία (έστω μία) έκπληξη στο setlist τους αντί για τα hit-άκια τους ξανά και ξανά? Α)β)Το “Nevermore” δεν κυκλοφόρησε ποτέ? Α)γ)Ένα τραγούδι από το “Dreaming Neon Black”. Είναι δυνατόν? Μήπως η μπάντα ακολουθεί την πεπατημένη ικανοποιώντας μόνο όσους τους γνώρισαν μέσω της τρελής προώθησης που είχαν από τον τύπο στα τέλη των nineties? Sorry από τους φίλους της μπάντας αλλά αυτό δεν είναι metal attitude, αλλά 100% mainstream. Β) Οι AC/DC πέρυσι παίξαν 2 ώρες γεμάτες και 20 τραγούδια. Οι κάθε Nevermore με τα μισά χρόνια ηλικίας γιατί παίζουν 1 ½ ώρα και 14 τραγούδια με το ζόρι? Επιτέλους, αυτή η νέα μόδα στα live πρέπει να σταματήσει.

    Καλώς ή κακώς οι παραπάνω σκέψεις αντιστοιχούν στην συντριπτική μειοψηφία του κοινού και δεν μπορούν να μειώσουν αυτό το metal πάρτι που στήθηκε από τους 1000 και πλέον φίλους της μπάντας.

SETLIST:

 ·  Beyond Within

·  The River Dragon Has Come

·  Your Poison Throne

·  Born

·  Emptiness Unobstructed

·  Inside Four Walls

·  Termination Proclamation

·  Tomorrow Turned Into Yesterday

·  This Godless Endeavor

·  Heart Collector

·  Encore:

·  The Seven Tongues of God

·  Narcosynthesis

·  Encore 2:

·  Obsidian Conspiracy

·  Enemies of Reality

ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ! ΤΟ PLAYLIST TOY ΜΗΝΑ - ΜΑΙΟΣ 2010

ALBUMS :


1) AVANTASIA - 'THE WICKED SYMPHONY'

2)AXEL RUDI PELL - 'THE CREST'

3)TREAT - 'COUP DE GRACE'

4)LOS ANGELES - 'NEVERLAND'

5)BOLT THROWER -  'THE IV CRUSADE'







SONGS :

1)TREAT : 'I'm Not Running'
http://www.youtube.com/watch?v=ow4I_vRfClE

2)AVANTASIA : 'Dying For An Angel'
http://www.youtube.com/watch?v=quH_vUCdy2o

3)AVANTASIA : 'Promised Land'
http://www.youtube.com/watch?v=adB1yhVw6jQ

4)CRASHDIET : 'Generation Wild'
http://www.youtube.com/watch?v=VSlKQrciTNw

5)OMEN : 'Death Rider'
http://www.youtube.com/watch?v=mKaOhweTy0M

INNERWISH - NO TURNING BACK (2010)

      European Melodic Power Metal Masterpiece! Πιθανον ενα απο τα καλύτερα αλμπουμ στο είδος απο ενχώρια μπάντα εδώ και πολύ καιρό! Γεμάτο κιθαριστικά riffs που σκοτώνουν, ατμοσφαιρικά πλήκτρα. εξαίσια σόλο, επικά ρεφρέν και τρομερή απόδοση απο τον τραγουδιστή της μπάντας Μπάμπη Αλεξανδρόπουλο. Απλά ακούστε το και απολαύστε το. Προτεινόμενο προς όλους τους φίλους του power metal. Μια χορταστική κυκλοφορία γεμάτη power metal ύμνους!

8/10


Ορίστε και ένα link για όποιον θέλει να κατεβάσει το άλμπουμ!

http://www.mediafire.com/?yyiummztmnf#2

RONNIE JAMES DIO TRIBUTE

 (ΠΗΓΗ:www.devilhornsmag.com)

Στην ζωή του μας έκανε να ουρλιάζουμε. Είτε ήταν από την ευθυμία και την διάθεση για ξεφάντωμα που μας προσέφερε... Είτε από την επιθυμία μας να τον ακολουθήσουμε στο ταξίδι του σε άλλους κόσμους... Είτε επειδή άγγιζε την ψυχή μας με μια ειλικρίνεια και μια ευθύτητα όπως κανείς άλλος.
Με τον θάνατό του μας έκανε να σωπάσουμε. Όλους. Με εκείνη την σιωπή που δεν χρειάζεται περιγραφή. Επειδή κανείς μας δεν ξέρει ακόμα τι να πει. Όταν χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο, η φυσική αντίδραση είναι να ζεις ξανά στο μυαλό σου όλες εκείνες τις στιγμές που ζήσατε μαζί. Σαν μια τελευταία προσπάθεια να τον κρατήσεις κοντά σου. Ζεις εκείνες τις στιγμές και δεν μιλάς. Έτσι και τώρα, όσο και αν προσπαθεί καθένας από εμάς να αποτίσει φόρο τιμής με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στον Ronnie James Dio, μέσα μας όλοι ξέρουμε πως ό,τι και να πούμε είναι λίγο και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να παραμείνουμε σιωπηλοί.

Γιατί ο Dio ήταν ένας δικός μας άνθρωπος. Είμαι σίγουρος ότι αν πιάσω καθέναν από εσάς που διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές και σας ρωτήσω, θα μου πείτε όλοι ότι έχετε περάσει πολλές βραδιές ξενυχτώντας, μόνοι ή με κάποια παρέα που σας καταλαβαίνει, επειδή ο κοντός άγγιξε την ψυχή σας με κάποιο κομμάτι του... Είτε με τους Rainbow, είτε με τους Black Sabbath, είτε με το δικό του συγκρότημα. Είτε ακόμα και με τους Elf. Όταν ο Dio τραγουδούσε, τον φανταζόσουν μπροστά σου εκείνη την στιγμή να μοιράζεται μόνο με εσένα εκείνους τους στίχους. Ήταν από τους πολύ λίγους στην ιστορία με αυτήν την ικανότητα. Και νομίζαμε ότι θα κρατήσει για πάντα...

Η πρώτη ανατριχίλα μας διαπέρασε τον Νοέμβριο όταν ακούσαμε τα νέα ότι έπασχε από καρκίνο του στομάχου. Ήμασταν σίγουροι όμως ότι θα τα καταφέρει. Όχι επειδή οι γιατροί είπαν ότι τον πρόλαβαν σε πρώιμο στάδιο. Αλλά επειδή πιστεύαμε πραγματικά μέσα μας ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να φύγει έτσι, χωρίς να είναι όλος ο κόσμος στο πλάι του, στα πόδια του. Χωρίς να είμαστε εμείς μαζί του, εκεί δίπλα του. Όλοι δίναμε έμφαση στα καλά νέα για την υγεία του και περνούσαμε στα ψιλά γράμματα τις όποιες ειδήσεις για επιδείνωση υπήρχαν. Για τον Dio μιλάμε άλλωστε!

Όμως και ο Dio στην φύση του ήταν ένας άνθρωπος σαν όλους εμάς. Και έφυγε με τον ίδιο τρόπο που έχουν φύγει τόσοι άλλοι άνθρωποι. Κατά την διάρκεια της ζωής του, παρ' όλα αυτά, κατάφερε να μας πείσει πως ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Και για αυτό δεν θα φύγει ποτέ από εκείνο το ξεχωριστό σημείο της ψυχής μας όπου τον έχουμε τοποθετήσει όλοι. Επειδή ήταν ο μονάδικος που κατάφερε να φθάσει εκεί... Το πραγματικό του επίθετο δεν ήταν Dio, ήταν Padavona. Dio στα Ιταλικά (την γλώσσα των προγόνων του) σημαίνει Θεός. Διαμαρτυρήθηκε άραγε ποτέ κανείς μας για αυτόν του τον χαρακτηρισμό; Του πέρασε καν από το μυαλό να διαμαρτυρηθεί; Όχι, ούτε εγώ το νόμιζα...

Γνωρίζω πως σε κάθε αφιέρωμα στον αγαπημένο μας αυτόν άνθρωπο θα υπάρχει μια εκτενής ιστορική αναφορά στην ζωή του, στα έργα του, στα συγκροτήματα που ανέδειξε με την παρουσία του (γιατί όσο ανέδειξε τους Rainbow ο Blackmore με την μουσική του, άλλο τόσο τους ανέδειξε ο Dio με την φωνή του, τους στίχους του και την σκηνική του παρουσία! Και ποιος πιστεύει ότι οι Black Sabbath θα είχαν σωθεί πραγματικά από την παρακμή τους το 1980 αν δεν είχαν την αναζωογονητική ώθησή του και τις νέες ιδέες του;;;), τις ίντριγκες όπου έμπλεξε, τους τσακωμούς του και, φυσικά, τα αριστουργήματα που μας προσέφερε. Προσωπικά, δεν νιώθω πως είναι σωστό να γράψω μια βιογραφία αυτήν την στιγμή. Είναι κάτι πολύ “κρύο” και η βιογραφία εμπεριέχει πάντα, έστω και ανεπαίσθητα, και ένα στοιχείο κριτικής. Δεν με θεωρώ άξιο να καταγράψω αυτές τις μέρες την ζωή αυτού του ανθρώπου, πόσο μάλλον να κρίνω τα έργα του. Μόνο οι λίγοι τυχεροί που τον έζησαν από κοντά μπορούν να το κάνουν αυτό. Άλλωστε, το internet σήμερα μπορεί να προσφέρει στον κάθε ενδιαφερόμενο ό,τι πληροφορία θέλει μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα...

Το μόνο που μπορώ να κάνω, ως ελάχιστο φόρο τιμής, είναι να παράθεσω κάποια χαρακτηριστικά κομμάτια από κάθε περίοδο της καριέρας του, σίγουρα αδικώντας κάποια. Τα τραγούδια μιλάνε από μόνα τους, οι όποιες λέξεις πρέπει να είναι λίγες και να εξυπηρετούν κάποιον σκοπό...

Ronnie & The Red Caps – An Angel Is Missing (1960)

Αν και ο μικρός τότε Ronnie James Padavona είχε αρχίσει να κάνει πρώτα φωνητικά σε τοπικά συγκροτήματα της περιοχής του Cortland στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης από το 1958, η φωνή του ακούγεται για πρώτη φορά ηχογραφημένη σε αυτό το δισκάκι. Ναι, αυτός είναι ο άνθρωπος που κάποτε θα τραγουδήσει το “Stargazer” και το “Heaven And Hell”...

http://www.youtube.com/watch?v=kmbuHKuyDRc&feature=player_embedded

Ronnie Dio & The Prophets – Love Pains (1962)

Το συγκρότημα αυτό συνέχισε τις προσπάθειες του και γρήγορα άλλαξε το όνομα του. Εμπνευσμένος από έναν παλιό γκάνγκστερ με το ίδιο παρατσούκλι ο Ronnie Padavona άλλαξε το καλλιτεχνικό του επίθετο σε Dio. Αυτό είναι το πρώτο δισκάκι όπου αναφέρεται αυτό το όνομα. Ναι, έτσι ταπεινά ξεκινούν πάντα οι ωραιότερες ιστορίες...
 
 http://www.youtube.com/watch?v=bQ3OjffJ1w0&feature=player_embedded

Elf – Nevermore (Album: “Elf”, 1972)

Κάνουμε ένα, ομολογουμένως μεγάλο αλλά αναγκαίο, άλμα στον χρόνο, καθώς από εδώ και στο εξής θα ασχολούμαστε με τα LP στα οποία τραγούδησε ο μεγάλος κοντός. Από το 1963 (με το πρώτο τους LP “Dio At Domino's” έως το 1972, οι Ronnie & The Prophets εξελίχθηκαν πολύ. Δούλεψαν πολύ επάνω στον ήχο τους και στην δομή των τραγουδιών τους, ενώ εκείνη η παράξενη αλλόκοσμη έμπνευση άρχισε να τους επισκέπτεται όλο και πιο συχνά. Κυκλοφόρησαν πολλά επτάιντσα σινγκλάκια σε αυτό το διάστημα, τα οποία, ειλικρινά, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αφιέρωμα από μόνα τους. Άλλαξαν ονόματα μέχρι να φθάσουν στο Electric Elves και, εν τέλει, Elf. Με αυτό το όνομα κυκλοφόρησαν και πάλι, μετά από χρόνια προσπαθειών LP το 1972. Προσωπικό μου αγαπημένο από αυτόν τον δίσκο αποτελεί το “Nevermore”... Ο Dio πλέον είναι πια ένας τελείως άλλος ερμηνευτής. Έχει δει και έχει αγγίξει μέρη της ψυχής που σε αλλάζουν για πάντα. Ακούστε τον εδώ και θα καταλάβετε...
 

http://www.youtube.com/watch?v=bQ3OjffJ1w0&feature=player_embedded

Rainbow – The Temple Of The King (Album: “Ritchie Blackmore's Rainbow”, 1975)

Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο... Το όνομα του χαράχθηκε από τότε και δεν μπορούσε να σβηστεί. Ποτέ ξανά.
 
 http://www.youtube.com/watch?v=Zj3mKYASycg&feature=player_embedded

Rainbow – Stargazer (Album: “Rising”, 1976)

Ο δίσκος που τον καταξίωσε... Με ερμηνείες που ακόμα και σήμερα πολλοί προσπαθούν να ξεπεράσουν... Επιλέξαμε αυτήν που έχει μείνει πιο ιστορική.
 http://www.youtube.com/watch?v=SedQcg-65a8&feature=player_embedded

Rainbow – Kill The King (Album: “Long Live Rock 'n' Roll”, 1978)

Επιλέχθηκε αυτό το τραγούδι για έναν απλούστατο λόγο: Είναι ένα κομμάτι που ένα σωρό metal συγκροτήματα θα προσπαθήσουν αργότερα (και ακόμα προσπαθούν) να μιμηθούν, με συχνότερη κατάληξη απλώς να το αντιγράφουν. Και ακόμα παραμένει κομματάρα!

 http://www.youtube.com/watch?v=Z3ZfrCPKEqM&feature=player_embedded

Black Sabbath – Die Young (Album: “Heaven And Hell”, 1980)

Αν και στις παρούσες περιστάσεις ο τίτλος του τραγουδιού φαίνεται βλάσφημος, θεωρώ με την όποια εντύπωση μου έχει σχηματισθεί, πως είναι το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι εκείνης της εποχής. Ο Dio ήταν ακριβώς ότι χρειάζονταν οι Sabbath εκείνη την εποχή. Με την παρουσία του, την έμπνευσή του και τις φωνητικές του ικανότητες, ξανάδωσε στο συγκρότημα όλη εκείνη την “σκοτεινή ενέργεια” που διέχεε τις πρώτες του κυκλοφορίες. Βάζουμε το επίσημο βίντεοκλιπ καθώς είναι από τα λίγα του Dio που δεν αδικούν το κομμάτι (όσο και αν γουστάρουμε όλοι κατά βάθος με τα cult βίντεοκλιπ που έκανε αργότερα).

 http://www.youtube.com/watch?v=frtJQFe9apw&feature=player_embedded

Black Sabbath – The Mob Rules (Album: “Mob Rules”, 1981)

Το “Mob Rules” είναι πραγματικά αδικημένος δίσκος. Είχε μέσα κομματάρες όπως αυτή.

 http://www.youtube.com/watch?v=ts6YTeSEv0Y&feature=player_embedded

Dio – Rainbow In The Dark (Album: “Holy Diver”, 1983)

Μετά την διάλυση της συνεργασίας του με τους Black Sabbath, ο Dio αποφάσισε να φτιάξει το δικό του συγκρότημα, το οποίο, όντας ήδη φίρμα, ονόμασε με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο. Το πρώτο αποτέλεσμα αυοτύ του εγχειρήματος ήταν το, θρυλικό πια, “Holy Diver”. Αν και το ομώνυμο τραγούδι το ξέρουν και οι πέτρες, κάποιοι εκεί έξω ανατριχιάζουμε περισσότερο με τα “Don't Talk To Strangers” και “Rainbow In The Dark”. Ιδού το τελευταίο σε μια πάρα πολύ καλή live έκδοση.

 http://www.youtube.com/watch?v=LmSt1oEIshE&feature=player_embedded

Dio – We Rock (Album: “Last In Line”, 1984)

Έχοντας πάρει φόρα, ο υπερδραστήριος εκείνη την εποχή κοντός μας προσέφερε άλλη μια δισκάρα, το “Last In Line”...

 http://www.youtube.com/watch?v=szcVWTyrq_Q&feature=player_embedded#at=52

Hear 'n' Aid – Stars (1986)

Ίσως η στιγμή που ο Dio έδειξε το πραγματικό του μεγαλείο και το πόσο ηγετική φυσιογνωμία ήταν στην rock σκηνή την δεκαετία του '80. Έχοντας ως στόχο να βοηθήσει τα λιμοκτονούντα παιδιά της Αφρικής, μάζεψε όλη την αφρόκρεμα του hard rock και του metal εκείνης της εποχής προκειμένου να ηχογραφήσουν ένα single από το οποίο τα έσοδα θα πήγαιναν προς ενίσχυση αυτού του σκοπού. Περιττό να πούμε ότι το δισκάκι πούλησε σαν τρελλό και αυτή η συνεργασία ακόμα και σήμερα θεωρείται από πολλούς (του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου) ως η σημαντικότερη στιγμή στην ιστορία του metal. Το βίντεο με όλους αυτούς τους τιτάνες μαζεμένους σε ένα studio είναι ένα θέαμα που δεν μπορείς να χορτάσεις να το βλέπεις. Και όλα αυτά χάρη στον Dio!

 http://www.youtube.com/watch?v=szcVWTyrq_Q&feature=player_embedded#at=52

Dio – All the Fools Sailed Away (Album: “Dream Evil”, 1987)

Οι δισκοι που έβγαλε ο Dio με το συγκρότημα του στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 (“Sacred Heart”, “Intermission EP” και “Dream Evil”) είναι κατά την γνώμη μου πολύ αδίκως υποτιμημένοι. Εδώ έχουμε ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που έγραψε ποτέ, με αλληγορικούς στίχους που αν καταλάβεις το νόημα τους (και δεις στο καπάκι και την αποτύπωσή τους στο βίντεοκλιπ), ανατριχιάζεις...

 http://www.youtube.com/watch?v=i4pfNDJzQ1U&feature=player_embedded

Δυστυχώς, μετά το “Dream Evil”, ήλθε ο καιρός για τον αγαπημένο μας τραγουδιστή και συνθέτη να αρχίσει να μας προσφέρει δίσκους οι οποίοι, όπως παραδέχθηκε αργότερα και ο ίδιος, δεν μπορούσαν να φθάσουν στο επίπεδο των προηγουμένων του (“Lock Up The Wolves”, “Strange Highways”, “Angry Machines”). Ως χειρότερο άλμπουμ που έβγαλε ποτέ ο ίδιος θεωρούσε το “Angry Machines” του 1996. Επειδή ακόμα και αυτή η γνώμη έχει σημασία αν θέλουμε να κατανοήσουμε τον Dio ως δημιουργό, επιλέχθηκε από εκεί το, μάλλον και καλύτερο κομμάτι του δίσκου, “Don't Tell The Kids”. Εκείνη την περίοδο, και συγκεκριμένα το 1992, υπήρξε και μια πρόσκαιρη επανασύνδεση με τους Black Sabbath. Το αποτέλεσμα αυτής ήταν το “Dehumanizer”, το οποίο, αν και δεν είχε την επιτυχία που ανέμενε το ίδιο το συγκρότημα, παρ' όλα αυτά είχε κάποια αρκετά καλά κομμάτια. Σε γενικές γραμμές, η δεκαετία του '90 δεν φέρθηκε καλά.

 

Από το 2000 και μετά, άρχισε να φαίνεται τι δεν πήγαινε καλά. Καταφέρνοντας να έλθει και πάλι σε επαφή μέσα του με όλα όσα τον ενέπνεαν κάποτε, ο άνθρωπος που μας ανατρίχιασε τόσες φορές στο παρελθόν κατάφερε και μας προσέφερε τρία πολύ αξιοπρεπή άλμπουμ. Το τελευταίο studio album με το όνομα Dio επάνω (γιατί ο ίδιος ως πρόσωπο είχε και αλλού συμμετοχές αργότερα, βλέπετε παρακάτω) έμελλε να είναι το “Master Of The Moon”, από το οποίο και το κομμάτι...

Heaven & Hell – Bible Black (Album: The Devil You Know, 2009)

Η επανένωση με τους Black Sabbath τελικά ξανάρθε, έστω και υπό διαφορετικό όνομα για ηλίθιους, νομικούς λόγους. Αυτήν την φορά όλο το κλίμα ήταν ομορφο, οι συναυλίες τους ανά τον κόσμο ασταμάτητες και τα νέα τραγούδια που κυκλοφόρησαν εκπληκτικά. Κρίμα που δεν ήταν γραφτό να κρατήσει για πολύ...
 
 http://www.youtube.com/watch?v=QUs3i9oCs3U&feature=player_embedded

Φυσικά, μια πλήρης καταγραφή των δισκογραφικών εμφανίσεων του Dio θα απαιτούσε ένα ολόκληρο βιβλίο. Μη ξεχνώντας ποτέ πώς νιώθει ένας καλλιτέχνης που θυσιάζει τα πάντα για να δημιουργήσει, είχε βοηθήσει πολλά συγκροτήματα να αναδειχθούν και σε κάποια συμμετείχε προσφέρωντας και guest φωνητικά. Από τον Roger Glover στους Rough Cutt και από τους Queensryche στους Tenacious D, το όνομα του Dio είναι γραμμένο παντού. Όλα αυτά τα χρόνια, η φωνή του και τα τραγούδια του στοίχειωσαν πολλές στιγμές μας. Ακόμα και μόνο για τα πεντακάθαρα συναισθήματα που είχε την δύναμη να μας ξυπνάει, αξίζει να τον ευγνωμονούμε για πάντα. Αθάνατος.

A Tribute to Ronnie James Dio,by Andreas Karamitsos

MΕΤΑΛΛΙΚΑ ΝΕΑ: MΑΙΟΣ 2010 pt.1

Πέθανε ο Ronnie James Dio

Απώλεια για το κόσμο της μουσικής καθώς την Κυριακή, σε ηλικία 67 ετών, απεβίωσε ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές της metal, ο Ronnie James Dio

H είδηση έγινε γνωστή από την γυναίκα του Wendy η οποία ζήτησε από το κόσμο να σεβαστούν τις δύσκολες αυτές ώρες. Χαρακτηριστικά σε ανακοίνωση που εξέδωσε αναφέρει, "Σήμερα η καρδιά μου ράγισε. Ο Ronnie πέθανε τα ξημερώματα της Κυριακής. Πολλοί ήταν οι φίλοι και οι συγγενείς που μπόρεσαν να του πουν το αντίο πριν φύγει ήσυχα. Ο Ronnie ήξερε πως είναι αγαπητός από όλους. Πραγματικά εκτιμούμε αφάνταστα την αγάπη που μας δείχνετε. Δώστε μας λίγες μέρες να διαχειριστούμε την απώλεια. O Ronnie σας αγαπούσε και η μουσική του θα ζήσει για πάντα".

Περισσότερες λεπτομέρειες για το θάνατο του δεν έχουν γίνει γνωστές ωστόσο το πιθανότερο ήταν πως πέθανε από τον καρκίνο του στομάχου που τον βασάνιζε τους τελευταίους μήνες. Η διάγνωση έγινε τον περασμένο Νοέμβριο και μάλιστα τότε υπήρχε αυξημένη αισιοδοξία πως θα τον νικήσει καθώς ήταν στο αρχικό στάδιο. Το τελευταίο διάστημα όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά και μάλιστα η μπάντα του, οι Heaven & Hell στις 4 Μαΐου αναγκάστηκαν να αναβάλουν την περιοδεία τους.

Όπως είπαμε, ο Ronnie James Dio ήταν μία από τις σημαντικότερες φωνές της metal και αυτός που έκανε διάσημη την γνωστή χειρονομία με τα δύο δάχτυλα που τόσο συνηθισμένη είναι πλέον στις rock συναυλίες.

Τελευταίο του συγκρότημα ήταν οι Heaven & Hell με τους οποίους ηχογράφησε δύο album ενώ στο παρελθόν ήταν στους Rainbow, στους Elf, στους Black Sabbath (αμέσως μετά την αποχώρηση του Ozzy) και τους Dio.

AVANTASIA - ANGEL OF BABYLON

     Το 2008 όταν κυκλοφορούσε το “The Scarecrow” o Tobias Sammet είχε δηλώσει ότι λογικά δεν θα υπήρχε διάδοχός του. Σήμερα, 2 χρόνια μετά,  οι Avantasia, το καλύτερο ίσως project όπως εξελίσσεται στην μεταλλική ιστορία επιστέφουν όχι με ένα αλλά με δύο full length δίσκους! Το “Angel Of Babylon”, το δεύτερο κατά σειρά από τις δύο κυκλοφορίες επρόκειτο να είχε τον τίτλο “The Scarecrow Pt.III”, αφού το γνωστό concept συνεχίζεται και ολοκληρώνεται σε αυτόν εδώ το δίσκο. Δεν είναι μόνο το concept όμως που τον συνδέει με το “The Scarecrow” αλλά και το μουσικό ύφος και οι guests, που συνεχίζουν και πάνε ακόμα παραπέρα τον επικό hard ‘n’ heavy/power ήχο του Sammet, ξεφεύγοντας ακόμα περισσότερο από το καθαρό power metal των πρώτων δύο μνημειωδών κυκλοφοριών τους. Ίσως αυτό να ξενίζει κάποιους φανατικούς powermetal-άδες, είναι γεγονός όμως ότι ο Tobias Sammet έχει εξελιχθεί τρομερά σαν συνθέτης που θα ήταν κρίμα να έμενε κάτω από τα στενά όρια του euro-power. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μας έχει ήδη δώσει τουλάχιστον 7 εκπληκτικά άλμπουμ καθαρού power metal με Edguy και Avantasia.

     Το “Angel Of Babylon” τα έχει πραγματικά όλα: Τραγούδια που συνεχίζουν στο γενικότερο ύφος του προκατόχου του όπως το “Down In The Dark” και το ομώνυμο, με τον Jorn Lande να δίνει ρέστα. Τα “Promised Land” και “Your Love Is Evil” πάλι με τον Lande, τα οποία θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται στο “Hellfire Club”, το απόλυτο Edguy άλμπουμ. Εμπορικό hard rock στο φοβερό “Alone I Remember” (Lande) και επικό hard rock στο “Journey To Arcadia” με τον Bob Catley ως guest, ενώ για το τέλος άφησα τα δύο καλύτερα τραγούδια του δίσκου, “Death Is Just A Feeling” και “Stargazers”. Το πρώτο είναι η καλύτερη σύνθεση που έχει τραγουδήσει ο Jon Oliva εδώ και πολλά πολλά χρόνια και φυσικά αυτό αποτελεί από μόνο του λόγο για την αγορά του δίσκου από τους φίλους των Savatage. Για το ε-κ-π-λ-κ-τ-ι-κ-ό εννιάλεπτο “Stargazers” που ανοίγει το δίσκο δεν ξέρω τι να γράψω. Όσο πιο απλά γίνεται: Είναι το καλύτερο power metal τραγούδι από το 2001 και το “The Dark Ride” των Helloween. Οι Sammet, Kiske, Allen και Lande οργιάζουν, ενώ το refrain του είναι επιπέδου Keepers. Γενικά το σύνολο του δίσκου έχει εκπληκτικά ρεφρέν, και αν οι δύο μέτριες μπαλάντες του δίσκου ήταν λίγο καλύτερες θα έπαιρνε 10 ακατέβατο.

    Προς απογοήτευση διάφορων δήθεν σκληρών μεταλλάδων ο Tobias Sammet αποδεικνύει και στους πλέον δύσπιστους ότι δεν πια ένας απλά ταλαντούχος μουσικός, αλλά ο καλύτερος και ευφυέστερος metal συνθέτης της τελευταίας δεκαετίας. Τρέχω να ακούσω το “The Wicked Symphony”….

9/10