ACDC - LIVE IN MADRID 2/4/2009

                                                          AC/DC

2 Απριλίου 2009, Palacio de los Deportes, Madrid

     Η απουσία της Αθήνας από το πρώτο σκέλος της Black Ice tour δεν στάθηκε εμπόδιο στην μεγάλη παρέα από το Πολύδροσο να πραγματοποιήσει ένα από τα μεγαλύτερά της όνειρα που ήταν να δει ζωντανά την μεγαλύτερη εν ενεργεία Ηard Rock μπάντα του πλανήτη. Και ενώ οι ευρωπαικές πόλεις γινόντουσαν sold out η μία μετά την άλλη μέσα σε λίγα λεπτά, η Μαδρίτη ήταν η μοναδική στην οποία καταφέραμε να βρούμε 6 μαγικά χαρτάκια αφού το sold out έγινε με την σημαντική καθυστέρηση των 8 ωρών!

     To rock’n’roll party στη Μαδρίτη είχε ξεκινήσει αρκετές ώρες πριν αφού χιλιάδες Ισπανοί, αλλά και πολλοί τουρίστες όπως εμείς, είχαν κατακλύσει τις μπυραρίες τις περιοχής για ένα καλό ζέσταμα πριν το live. Το υπερσύγχρονο γήπεδο μπάσκετ της εθνικής Ισπανίας ήταν αυτό που φιλοξένησε τους AC/DC αλλά και τους The answer οι οποίοι ανοίξαν την συναυλία με το αρκετά καλό classic hard rock τους εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα των Ισπανών. Προσωπικά, αν και είχαν πολύ καλή σκηνική παρουσία μου φάνηκαν λίγο κουραστικοί και μάλλον θα πρέπει στη συνέχεια να βρούν ένα πιο προσωπικό ήχο αφού τις δυνατότητες τις έχουν και είναι μια αρκετά υποσχόμενη μπάντα.

     Μέσα σε λίγα λεπτά η τεράστια σκηνή για τους AC/DC ετοιμάστηκε, με ένα μεγάλο παλιό τρένο να δεσπόζει στο πίσω μέρος της σκηνής η οποία επεκτεινόταν μέχρι το κέντρο του γηπέδου χάρις στο κλασικό extension που χρησιμοποιούν οι AC/DC σε όλες τις συναυλίες τους. Μετά από λίγη ώρα τα φώτα σβήνουν και ένα εντυπωσιακό τρίλεπτο animation video σηματοδοτεί την έναρξη του show με το κλασικό ήδη ‘Rock’n’ roll train’ να ακολουθεί με τους Ισπανούς να τραγουδούν λέξη προς λέξη όλους τους στίχους. Και ενώ στην αρένα γινόταν χαμός, η πολύ καλή θέση που είχαμε στην εξέδρα μας επέτρεψε να απολαύσουμε τη συναυλία πιο άνετα άλλα και με άψογη οπτική. Και πιστέψτε με από το show των AC/DC δεν πρέπει να χάσετε δευτερόλεπτο!  Κατευθείαν στο μακρινό παρελθόν με Hell ain’t a bad place to be και Back in black, με τον Brian Johnson και τον Angus Young να επωμίζονται όλο το βάρος της σκηνικής παρουσίας του group με εφηβική ενέργεια, και μόνο τα κοντινά πλάνα στο video wall υπενθύμιζαν την ηλικία τους. Η συνέχεια φυσικά ήταν το ίδιο εντυπωσιακή με μια ιδανική μίξη παλιών και νέων τραγουδιών και ένα setlist το οποίο ήταν σχεδόν αψεγάδιαστο. Και λέω σχεδόν, λόγω της απουσίας του ‘It’s a long way to the top’ που είναι και από τα αγαπημένα μου τραγούδια ever. Ελπίζω να το παίξουν στο Ο.Α.Κ.Α. στις 28 Μαιου. Καλύτερη στιγμή της συναυλίας φυσικά το ‘The jack’ με τον Angus να δίνει μεγάλο show αλλά και το ‘Let there be rock’ πάλι με τον Angus να κλέβει την παράσταση με το solo του στο κέντρο του γηπέδου και καμιά δεκαπενταριά μέτρα πάνω από το έδαφος. Μετά από μια ώρα και 40 λεπτά οι AC/DC μας αποχαιρέτησαν για να επιστρέψουν λίγα λεπτά αργότερα για encore με τα κλασικά ‘Highway to hell’ και ‘For those about to rock. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου, έξι κανόνια πήραν τη θέση του τρένου πίσω από τον  Phil Rudd κλείνοντας με εντυπωσιακό τρόπο μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει.

        

101 SOUTH "No U Turn"

101 SOUTH

“No U TURN”

Label : AOR HEAVEN

Μετά από εφτά ολόκληρα χρόνια απουσίας, οι εξαιρετικοί 101 South κυκλοφορούν επιτέλους το τρίτο τους studio άλμπουμ. Με καινούργια εταιρεία πια στο πλευρό τους, οι 101 South έχουν επιτέλους την ευκαιρία να γίνουν ευρέως γνωστοί, μιας και οι δύο προηγούμενες δουλειές τους είχαν γίνει διαδοθεί μόνο στους πολύ ψαγμένους φίλους του AOR.
Με το ομώνυμο ντεμπούτο τους να αποτελεί ίσως την καλύτερη κυκλοφορία της δεκαετίας που φεύγει στο χώρο του melodic rock/AOR, οι απαιτήσεις μας από τους 101 South είναι φυσικά αυξημένες. Και τι και αν το δεύτερο τους άλμπουμ δεν μπόρεσε να σταθεί επάξια δίπλα στο “101 South”, χωρίς παρόλα αυτά να είναι κακό, το νέο “No U Turn” στέκεται και με το παραπάνω, αποζημιώνοντάς μας έτσι για τα τόσα χρόνια αναμονής. Ο εκπληκτικός κιμπορντίστας και συνθέτης, Roger Scott Craig, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι ένας από τους καλύτερους στο είδος του αφού από το 1985 που κυκλοφόρησε το ομώνυμο άλμπουμ των Fortune, μας έχει χαρίσει μόνο άψογες κυκλοφορίες, με μερικές από αυτές να έχουν γίνει κλασικές. Στο “No U Turn” ο ήχος της μπάντας έχει αλλάξει σε σχέση με το ντεμπούτο της αφού τα τραγούδια είναι λίγο πιο ήπιων τόνων ενώ και η southern αισθητική έχει παραμεριστεί ελαφρώς, αφαιρώντας έτσι εν μέρει το ιδιαίτερο του ήχου τους σε σχέση με τα προηγούμενα LP τους. Μια αλλαγή που πρώτον είναι λογική αφού έχουν περάσει τόσα χρόνια δισκογραφικής απουσίας, και δεύτερον που δεν επηρεάζει καθόλου το τελικό αποτέλεσμα αφού οι τρομερές μελωδίες που τους χαρακτηρίζουν είναι παρούσες σε όλο το άλμπουμ. Ειδικά τα πρώτα 7-8 τραγούδια είναι παραπάνω από εξαιρετικά συντελώντας έτσι μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2009. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους του φίλους του μελωδικού rock.

GOTTHARD - "Need To Believe"

                                                         Gotthard

 “Need To Believe”

Label: Nuclear Blast

       Το φαινόμενο Gotthard επιστρέφει! Δύο χρόνια μετά το επιτυχημένο (καλλιτεχνικά και εμπορικά) “Domino Effect”, η καλύτερη hard rock μπάντα από τη στιγμή τη κυκλοφορίας του ντεμπούτου τους, το 1992, κυκλοφορεί το ένατό της άλμπουμ με τίτλο “Need To Believe” ελπίζοντας πως επιτέλους η παγκόσμια αναγνώριση που τόσο αξίζει θα έρθει.

     Το “Need To Believe” ξαφνιάζει στο πρώτο άκουσμα, αφού για πρώτη φορά από το  2001 και μετά οι Gotthard γυρνάνε σε πιο μελωδικό ήχο θυμίζοντας περισσότερο την περίοδο 1997-2002 χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι το άλμπουμ δεν ροκάρει. Τρανό παράδειγμα το εναρκτήριο “Shangri-La”, ένα πολύ μελωδικό κομμάτι που στην πρώτη ακρόαση δεν μου έκανε καλή εντύπωση παρά τις όμορφες ανατολίτικες μελωδίες αφού τα τελευταία χρόνια μας είχαν συνηθίσει σε πιο δυναμικά κομμάτια. Τα υπόλοιπα 11 τραγούδια του δίσκου περιλαμβάνουν όλα τα στοιχεία που έχουν κάνει τους Gotthard μια τόσο σπουδαία μπάντα και ουσιαστικά αποτελούν μία ηχητική περίληψη της καριέρας τους. Από το μελωδικό hard rock στo “Unspoken Words”, αλλά και στο φοβερό “I know, you know”, στο πιο κλασικό hard rock με το “I Don’t Mind” που άνετα θα μπορούσε να περιλαμβάνεται στο “G”. Τα πολύ καλά, μελωδικά “Unconditional Faith” και “Break Away” φέρνουν ξανά στο νου την μεσαία περίοδο της μπάντας (Open-Homerun) ενώ μόνο το “Right From Wrong” θυμίζει της τελευταίες κυκλοφορίες τους όντας και το πιο συναυλιακό  τραγούδι του δίσκου. Φυσικά, όπως πάντα, οι μπαλάντες του νέου άλμπουμ είναι απλά εκπληκτικές χωρίς να ξέρεις ποια να διαλέξεις ανάμεσα στα “Need To Believe” και “Tears To Cry”,αλλά και στο “Don’t Let Me Know” που ίσως είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, αν και το ρεφρέν του να θυμίζει πολύ έντονα το “Can’t Find My Way” των Hardline.

     Έχοντας να ανταγωνιστεί τα “Lipservice” και  “Domino Effect”, το “Need To Believe” βρίσκεται δύο σκάλες κάτω αφού super hits όπως τα “Lift U Up”, “The Oscar Goes To You”κ.α. λείπουν από τον νέο δίσκο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και αυτή μια εξαιρετική κυκλοφορία αφού μιλάμε για τα δύο καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας στο χώρο του εμπορικού hard rock. Όσοι δεν έχετε ακόμα ασχοληθεί με τους Gotthard, είτε σας αρέσει ο μελωδικός ήχος είτε όχι, είναι ευκαιρία να το κάνετε με το “Need To Believe”, ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά άλμπουμ αυτής της εκπληκτικής Ελβετικής μπάντας. 

To videoclip του Unconditional Faith:  http://www.youtube.com/results?search_query=gotthard+unconditional&search_type=&aq=f

THE POODLES - "Clash Of The Elements"

              THE POODLES

   “Clash Of The Elements”

     Μία από της πιο σημαντικές κυκλοφορίες της χρονιάς έφτασε στα χέρια μου αρκετά νωρίς και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είμαι υπερβολικά χαρούμενος για αυτό! Μιλάω για τους φοβερούς The Poodles που μέσα σε 3-4 χρόνια και με δύο εξίσου καταπληκτικά άλμπουμ κατάφεραν και έγιναν η καλύτερη ανερχόμενη μπάντα στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Mία ακρόαση στα δύο, πρώτα τους άλμπουμ, αρκεί για να σας το αποδείξει. Η φετινή, τρίτη τους studio δουλειά, ήταν και το μεγάλο στοίχημα για το αν η μπάντα θα καθιερωθεί μέσα στις 2-3 καλύτερες μπάντες της δεκαετίας στο χώρο του μελωδικού metal/hard rock και το κέρδισαν για πλάκα παρά τις ανησυχίες που προέκυψαν μετά τη φυγή του κιθαρίστα τους για τους Hammerfall. Ο αντικαταστάτης του Henrik Bergqvist ο οποίος στο περυσινό Sweden Rock δεν με είχε πείσει 100% (αν και ήταν μόλις το πρώτο του live με τη μπάντα, οπότε η κριτική είναι λίγο άδικη) ανταποκρίνεται πλήρως στο ρόλο του και πιθανόν να είναι και αυτός ένας από τους λόγους της φρεσκάδας που διακατέχει το καινούργιο άλμπουμ.

    Το “Clash Of The Elements” ξεκινά διαφορετικά από τα άλλα άλμπουμ των Poodless με ένα μπαλαντοειδές κομμάτι το οποίο λειτουργεί σαν ένα πολύ ωραίο intro για το πάρτι που ακολουθεί με τα εκπληκτικά “Caroline” και “Like No Tomorrow” να είναι μόνο δύο από τα πολλά νέα τραγούδια που αν είχαν γραφτεί πριν είκοσι χρόνια τώρα θα ήταν κλασικά. Το “I Rule The Night” είναι το νέο “Night Of Passion” ενώ το “7 Days & 7 Nights”, όγδοο κομμάτι του δίσκου, έχει το πιο κολλητικό ρεφρέν που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό. Συνολικά το άλμπουμ περιέχει 14 τραγούδια, και αν και στην πρώτη ακρόαση μου έμεινε η εντύπωση ότι υπάρχουν μερικά 3-4 περιττά κομμάτια, μετά από 2-3 ακροάσεις ανέβηκαν και αυτά στην εκτίμησή μου. Παρ’ όλα αυτά γενικά πιστεύω ότι 11-12 τραγούδια είναι υπεραρκετά για έναν studio δίσκο - άλλωστε όλα τα κλασικά άλμπουμ είχαν 8, άντε 10 κομμάτια.

     Ο ήχος του άλμπουμ είναι ακόμα πιο καλογυαλισμένος και λιγότερο metal σε σύγκριση κυρίως με το ντεμπούτο τους, με αποτέλεσμα ο κακοπροαίρετος χαρακτηρισμός τους ως Eurovision Metal να έχει κάποια βάση, αλλά εκτός ότι προσωπικά δεν το βρίσκω καθόλου κακό, στην τελική αυτό που μετράει δεν είναι τα τραγούδια? Και με αυτά οι The Poodles τα κατάφεραν άλλη μια φορά να μας απογειώσουν.

Εδώ μπορείτε να δείτε τα videoclips tου δίσκου!

I RULE THE NIGHT:  http://www.youtube.com/watch?v=h3Ka6zUP8L0

ONE OUT OF TEN:  http://www.youtube.com/watch?v=x5M3A9MhV6o&feature=related

LIKE NO TOMORROW:   http://www.youtube.com/watch?v=iuvcvL3XBKo&feature=related

TOKYO BLADE LIVE IN ATHENS 18-10-08

TOKYO BLADE

18-10-2008 Texas club

Support Bands> Dark Nightmare, Maidenance, Reflection



Αν και καθημερινή με βροχή το Texas club αυτή τη φορά ήταν σχεδόν γεμάτο. Και πως να μην είναι όταν ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα του N.W.O.B.H.M. ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μαζί τους 3 πολύ καλές ελληνικές μπάντες οι οποίες βοήθησαν στο να γίνει αυτή η βραδιά ακόμα πιο ξεχωριστή.
Ξεκίνημα με μια έκπληξη μιας και οι Dark Nightmare εμφανίστηκαν πρώτοι αντί για τρίτοι, άγνωστο για πιο λόγο, με αποτέλεσμα κάποιοι που ήθελαν να τους παρακολουθήσουν τελικά να τους χάσουν. Η μπάντα από τα Γρεβενά απέδωσε εξαιρετικά και επιβεβαίωσε σε όλους τους παρευρισκομένους ότι είναι η καλύτερη ανερχόμενη εγχώρια μπάντα στο χώρο του επικού metal. Δεύτεροι στη σκηνή οι Maidenance, η γνωστή μπάντα διασκευών στους Iron Maiden όπου με την τέλεια τεχνική τους κατάρτιση απέδωσαν άψογα τα πασίγνωστα τραγούδια των βρετανών με κορυφαίες στιγμές τα Αlexander the great και Purgatory που έγινε και ο γνωστός χαμός. Στα συν ο πολύ καλός ήχος όπως και στις υπόλοιπες μπάντες έως το τέλος της βραδιάς.
Τελευταίο support group οι Reflection οι οποίοι με σύμμαχο τον καλό ήχο και τα πολύ καλά τραγούδια απο το τελευταίο LP τους When shadows fall προσέθεσαν άλλη μία εξαιρετική live εμφάνιση στο ενεργητικό τους κλεινοντάς την καταχειροκροτούμενοι με το κλασικό πια When immortals die.
Και γύρω στις 11 έφτασε η ώρα για τους headliners Tokyo Blade. Φοβερή εμφάνιση από το βρετανικό group που σε μία ώρα και κάτι έπαιξαν όλα τα γνωστά τους τραγούδια αλλά και μερικές εκπλήξεις όπως το Monkey. Με το εναρκτήριο Lovestruck ένα party πραγματικού heavy metal ξεκίνησε, με αποκορύφωσή του τα τελευταία 3 τραγούδια (Long live rock’n’roll, If heaven is hell και Night of the blade) και με ολόκληρο το Τexas να τραγουδάει στίχο προς στίχο μαζί με τον πολύ καλό Chris Gillen. Με τον θρυλικό κιθαρίστα Andy Boulton να μην χάνει νότα και την υπόλοιπη μπάντα να στέκεται επάξια δίπλα του οι 350 περίπου φίλοι των Tokyo Blade αποθέωσαν τα μέλη του group μετά το πέρας της εμφάνισής του αναγκάζοντας τα να επιστέψουν με το Monkey.
Συνολικά ήταν μια πέρα των προσδοκιών καλή βραδιά ενώ πρέπει για άλλη μία φορά να δώσω τα συγχαρητήρια μου στους διοργανωτές που τολμάνε και φέρνουν ξεχασμένα αλλά θρυλικά group όπως οι Τοkyo Blade, οι Elixir κλπ., ελπίζοντας πως παρόμοια live θα γίνονται ακόμα πιο συχνά.

http://www.youtube.com/watch?v=zssViI3pA4c


Setlist:

1)Lovestruck
2)Someone To Love
3)Rip It Up
4)Lightning Strikes
5)Midnight Randezvous
6)Blackhearts & Jaded Spaces
7)Death On Main Street
8)Unleash The Beast
9)Dead Of The Night
10)Attack Attack
11)Long Live Rock ’n’ Roll
12)If Heaven Is Hell
13)Night Of The Blade

14)Monkey’s Blood(encore)

UDO "Dominator"

                                                       U.D.O.

                                                   “Dominator”

     Αφού κυκλοφόρησε το καθιερωμένο EP πριν από το νέο studio άλμπουμ του, το πολύ καλό “Infected”, ήρθε η ώρα και του “Dominator”, 12o άλμπουμ για τον Udo και την μπάντας του. Έχοντας φυσικά στο πλευρό του αρκετές καραβάνες του κλασικού ευρωπαικού metal αλλά και τον Stefan Kaufmann(ex- Accept) στις κιθάρες, ο ήχος δεν θα μπορούσε να παρεκλίνει καθόλου από αυτόν που έχουμε συνηθίσει εδώ και 3 δεκαετίες.

      Αν και το “Infected” που προηγήθηκε μας είχε προετοιμάσει για ένα πολύ δυνατό νέο δίσκο, δυστυχώς οι προσδοκίες μου δεν εκπληρώθηκαν με αποτέλεσμα το άλμπουμ αν και καλό να μην κάνει τη διαφορά σε σχέση με την μέχρι τώρα δισκογραφία του. Το ξεκίνημα του άλμπουμ είναι πολύ δυνατό με τα “The Bogeyman” και “Dominator” να ξεχωρίζουν με την ταχύτητά τους αλλά και τα πολύ καλά ρεφρέν τους. Από εκεί και πέρα όμως το άλμπουμ χωρίς να είναι κακό αρχίζει και κουράζει αρκετά, με το “Stillness Of Time” και το ήδη γνωστό “Infected” να είναι οι μόνες στιγμές που ξεχωρίζουν πραγματικά. Τα υπόλοιπα 7 τραγούδια του δίσκου δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και σε συνδυασμό με τον υπερβολικά κλισέ ήχο του συγκροτήματος συγκροτούν ένα άλμπουμ μονοδιάστατο και σε γενικές γραμμές περιττό για κάποιον που δεν είναι φανατικός του U.D.O. και της μπάντας του. 

        Ίσως είναι η πρώτη φορά που προτείνω την αγορά ενός EP αντί για ένα studio άλμπουμ είναι όμως γεγονός ότι το υλικό του “Infected” ήταν αρκετά πιο ενδιαφέρον. Οι φανατικοί του U.D.O. πάντως ας ασχοληθούν και με τα δύο. Τουλάχιστον δεν θα απογοητευτούν αφού το “Dominator” περιέχει όλα τα συστατικά που έκαναν τον U.D.O. έναν από τους πιο σημαντικούς metal τραγουδιστές.

STRATOVARIOUS - "Polaris"

STRATOVARIUS

“Polaris”

Η πολυαναμενόμενη επιστροφή των Φιλανδών πρώην ηρώων του power metal είναι γεγονός. Τα γνωστά ευτράπελα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια κάνουν αυτομάτως το “Polaris” ίσως το πιο σημαντικό άλμπουμ στην πολυετή καριέρα τους τουλάχιστον όσο αφορά την βιωσιμότητα της μπάντας, αφού με ένα τρίτο συνεχόμενο μέτριο άλμπουμ θα μιλούσαμε για οριστική ταφόπλακα για το συγκρότημα.
Ευτυχώς το “Polaris” δεν επιβεβαίωσε τους φόβους μου και έρχεται να ξαναβάλει τους Stratovarius στην ελίτ του ευρωπαικού power metal. Ένα τεράστιο στοίχημα που κέρδισαν αφού ο Timo Tolki ήταν ο σχεδόν αποκλειστικός συνθέτης του σχήματος και αυτός που μας έχει προσφέρει δεκάδες σπουδαία τραγούδια όλα αυτά τα χρόνια. Τη θέση του πήρε ο άγνωστος Matias Kupiainen ο οποίος από το πρώτο τραγούδι φαίνεται ότι είναι άξιος αντικαταστάτης του Tolki, τουλάχιστον όσο αφορά τον εκτελεστικό τομέα. Το άλμπουμ είναι βασισμένο στα πλήκτρα του Jens Johansson που ελεύθερος από τις οδηγίες του Tolki ξεδιπλώνει όλο του το ταλέντο προσφέροντας τα μέγιστα μαζί με τον Kotipelto στον καινούργιο δίσκο. Από την άλλη όμως αυτός ίσως είναι ο λόγος που δεν ακούμε και πολλά πράγματα από τον καινούργιο κιθαρίστα ο ρόλος του οποίου είναι σχετικά υποβαθμισμένος.
Το “Deep Unknown” είναι το πρώτο single του δίσκου και από το πρώτο άκουσμα φαίνεται ο καινούργιος αέρας που πνέει πια στη μπάντα, η οποία φαίνεται να έχει ως πρώτο μέλημα την δημιουργία καλής μουσικής και όχι απαραιτήτως hit-άκια τύπου “Eagleheart”. Τα “Blind” , “Forever Is Today”(το μοναδικό που ο Kupiainen ξεδιπλώνει ελεύθερα το ταλέντο του), και “Higher We Go” είναι 3 φοβερά κλασικά up-tempo Stratovarius τραγούδια που χρόνια είχαμε να ακούσουμε, ενώ το “Winter Skies” είναι μια πανέμορφη μπαλάντα στο ύφος του “Coming Home”. Τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου είναι πιο ατμοσφαιρικά αλλά δεν καταφέρνουν να κάνουν τη διαφορά δείχνοντας έτσι ότι στο καινούργιο line up της μπάντας ταιριάζουν καλύτερα τα κλασικά euro power τραγούδια που στην τελική είναι και αυτά που στα μέσα των 90΄ς τους έκαναν να ξεχωρίζουν από χιλιάδες άλλα συγκροτήματα.
To “Polaris” προτείνεται σε όλους τους φίλους των Stratovarius παρά τις δικαιολογημένες αμφιβολίες που μπορεί να έχουν, ενώ οι υπόλοιποι ας ξεκινήσουν από τα “Dreamspace” και “Episode”, δύο από τα καλύτερα άλμπουμ της προυγούμενης δεκαετίας.

http://www.youtube.com/watch?v=7p9bs800MAc

STEEL PANTHER "Feel The Steel"

                                                       Steel Panther   

  “Feel The Steel”

      Οι Αμερικάνοι Metal Skool μετά από 8 χρόνια sold out εμφανίσεων στο L.A. και αφού ψηφίστηκαν ως “The best tribute band in the Universe”, αποφάσισαν να γράψουν δικά τους τραγούδια και να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους studio άλμπουμ. Ως Steel Panther πια, κυκλοφορούν το “Feel The Steel”, έναν δίσκο που άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως η έκπληξη της χρονιάς. Και ποιος περίμενε ότι μία απλά parody -  tribute μπάντα θα έβγαζε έναν τόσο καλό δίσκο με αποτέλεσμα οι θαμώνες του θρυλικού The key club να μην ζητάνε πια διασκευές αλλά τα δικά τους κομμάτια!

     Οι Steel Panther οι οποίοι αποτελούνται από πρώην μέλη των  L.A Guns, Halford και Atomic Punks δεν θα μπορούσε παρά να παίζουν αμερικάνικο 80΄ς hard rock/metal, που μπορεί να μην διακρίνεται ηχητικά για την πρωτοτυπία του, καταφέρνει όμως να γίνεται απόλυτα διασκεδαστικό, με τραγούδια που θα παίζαν σε οποιοδήποτε πάρτι στην Αμερική στα ένδοξα 80΄ς. Το “Death To All But Metal” έχει γίνει ήδη μεγάλο hit ενώ το δρόμο του σίγουρα θα ακολουθήσουν και τα φοβερά “Community Property”, “Asian Hooker”  και “Party All Day”. Οι στίχοι των Steel Panther συμβαδίζουν απόλυτα με τις live stand up comedy εμφανίσεις τους οι οποίες είναι  γεμάτες σεξουαλικά υπονοούμενα, οπότε όσοι/ες ακούσουν το “Feel The Steel” καλό θα ήταν να έχουν και την αντίστοιχη χαβαλεδίστικη διάθεση και σίγουρα να μην ανήκουν σε κάποιο φεμινιστικό κίνημα!! Και εδώ βεβαίως τίθεται το θέμα πόσο στα σοβαρά μπορεί να πάρει κάποιος τους Steel Panther, και η απάντηση είναι μάλλον καθόλου. Το σύνολο των τραγουδιών πάντως είναι τόσο καλό για αυτό που κάνουν που με αναγκάζει να πω ότι αδικούν τους εαυτούς τους με την απόφασή τους τόσα χρόνια να μην κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ με κανονικά τραγούδια.

    Ένα καλό ψάξιμο στο διαδίκτυο για να βρείτε, τα ήδη λογοκριμένα, εκπληκτικά videoclip των “Death To All But Metal” και “Community Property” στοιχηματίζω ότι θα σας κάνουν να ακούσετε το “Feel The Steel” άμεσα!

http://www.youtube.com/watch?v=yfB7vF7nCdA

SHAKRA - "Everest"

SHAKRA

“Everest”

Label: AFM Records

Οι Ελβετοί Shakra δεν είναι καινούριο όνομα στο χώρο του μελωδικού hard rock/metal αφού το καινούριο τους άλμπουμ “Everest” είναι η έβδομη studio δουλειά τους. Παρ’όλα αυτά μόλις πρόπερσι και χάρις στην φοβερή μπαλάντα “Love Will Find A Way” κατάφεραν να γίνουν ευρέως γνωστοί με αποτέλεσμα να ανοίξουν τις συναυλίες των Guns ‘n’ Roses και Iron Maiden στην πατρίδα τους.
Με το “Everest” οι Shakra είναι έτοιμοι να κάνουν επιτέλους το μεγάλο μπαμ στην Ευρώπη και με τη βοήθεια της δισκογραφικής τους εταιρείας που ήδη έχει φτιάξει δύο videoclip για την προώθηση του νέου άλμπουμ, πολύ πιθανό να τα καταφέρουν. Ο ήχος του άλμπουμ θυμίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα αυτόν του “Domino Effect” των θεών συμπατριωτών τους Gotthard, κάτι που μόνο ως τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού τα φωνητικά, η παραγωγή, αλλά και οι πρώτες 5-6 συνθέσεις δείχνουν ότι θέλουν να μοιραστούν λίγη από τη δόξα τους. Από την άλλη όμως αυτό δεν σημαίνει πως στερούνται προσωπικότητας αλλά και πραγματικά καλών τραγουδιών όπως το φοβερό εναρκτήριο “Ashes To Ashes” ή η μπαλάντα “Why”, ενώ και όλα τα υπόλοιπα στέκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Μάλιστα από τη μέση και μετά το ύφος του άλμπουμ έχει ακόμα πιο πολλά metal στοιχεία κάνοντάς το ένα άλμπουμ που θα το ευχαριστηθεί οποιοσδήποτε φίλος του ποιοτικού hard rock/melodic metal.
Το “Everest” κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και ήδη βρίσκεται στο νούμερο 4 των Ελβετικών charts, κάτι που δείχνει ότι οι κόποι τους σιγά σιγά δικαιώνονται. Aν συνεχίσουν έτσι, σίγουρα θα φτάσουν ακόμα ψηλότερα κάτι που το αξίζουν άλλωστε και το αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο στην καινούργια τους δισκογραφική δουλεία.

OBLIVION MYTH - "Beyond Light And Shadow"

                                           OBLIVION MYTH

‘Between Light And Shadow’

Label: Independent

    Αυτή είναι η τρίτη κατά σειρά ηχογράφηση του cult ομώνυμου ντεμπούτου των Oblivion Myth,  της αυτοαποκαλούμενης ως ‘Nashville’s premiere metal band’. Δεν ξέρω πόσο υψηλής σημασίας είναι αυτό το credit για τους Oblivion Myth, μιας και δεν θυμάμαι άλλες μπάντες από τη συγκεκριμένη περιοχή, παρόλα αυτά είναι γεγονός ότι έχουν γίνει γνωστοί στην underground heavy/true metal σκηνή, με αποτέλεσμα οι δύο πρώτες εκδόσεις του ντεμπούτου τους να έχουν γίνει sold out και να πωλούνται μάλιστα σε αρκετά υψηλές τιμές στα ράφια των μεταχειρισμένων. Βλέποντας αυτή την ανταπόκριση, οι Oblivion Myth ξαναμπήκαν στο στούντιο και επαναηχογράφησαν  το ντεμπούτο τους, έχοντας ως βασική διαφορά από τις δυο προηγούμενες ηχογραφήσεις τα φωνητικά τα οποία ανέλαβε ο παραγωγός της μπάντας Andy Freeman.

    Το ‘Between Light And Shadow’ ξεκινά πολύ δυναμικά με το ‘Gathering of souls’, ένα τραγούδι αντιπροσωπευτικό του ύφους αλλά και της ποιότητας του άλμπουμ αφού το αμερικάνικο power metal που παίζουν είναι πραγματικά καλοπαιγμένο ενώ διάσπαρτες speed/thrash επιρροές κάνουν το τελικό αποτέλεσμα ακόμα καλύτερο και πιο ενδιαφέρον. Η παραγωγή του δίσκου θα μπορούσε σίγουρα να είναι πολύ καλύτερη ειδικά από τη στιγμή που είναι η τρίτη φορά που ηχογραφείται. Αυτό είναι κάτι όμως που δεν νομίζω ότι έχει βαρύνουσα σημασία για τους φίλους του συγκεκριμένου στυλ,  από τη στιγμή που ολόκληρος ο δίσκος περιέχει πολύ καλά κομμάτια, έχοντας ως κορυφαίες στιγμές τα ‘Knightserrant’ και ‘Twilight dementia’ .

     Οι Oblivion myth έχουν καταφέρει και έχουν δημιουργήσει μια γερή βάση οπαδών στην πολιτεία τους αλλά και στην Ευρώπη, χάρις στην αφοσίωσή τους στο heavy metal αλλά και στο καλό υλικό που μας προσφέρουν.  Παρόλα αυτά πιστεύω ότι δύσκολα θα ξεφύγουν από τα όρια της underground σκηνής τουλάχιστον προς το παρόν αφού δυστυχώς η μερίδα του κόσμου που ενδιαφέρεται για μπάντες που παίζουν πραγματικό heavy metal είμαι αρκετά μικρή πια – πόσο μάλλον στην Αμερική. Ίσως αν είχαν έδρα στην Ευρώπη να είχαν καλύτερη τύχη.  Αυτή τη στιγμή είναι σε αναζήτηση τραγουδιστή ώστε να μπουν στο στούντιο για την ηχογράφηση του δεύτερού τους άλμπουμ. Τυχόν ενδιαφερόμενοι μπορούν να τσεκάρουν το myspace της μπάντας.

LION'S SHARE - "Dark Hours"

LION’S SHARE

‘Dark Hours’

Label: Blistering Records


Μετά από δύο χρόνια απουσίας αυτή τη φορά, οι Lion’s Share κυκλοφορούν το δεύτερό τους άλμπουμ ύστερα από την επαναδραστηριοποίηση τους, με τίτλο ‘Dark hours’. Οι ρυθμοί ‘κανονικού’ συγκροτήματος μετά από αρκετά χρόνια, φαίνεται ότι λειτούργησαν ευεργετικά για την μπάντα, αφού η βελτίωσή τους σε σχέση με τις παλαιότερες κυκλοφορίες τους είναι εμφανής.
Το ‘Dark hours’ ξεκινάει πολύ δυναμικά με το νέο τους single και videoclip ‘Judas must die’, ένα power metal κομμάτι το οποίο είναι αντιπροσωπευτικό της ποιότητας αλλά και του ύφους του καινούργιου δίσκου, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του. Η συνέχεια με τα ‘Phantom rider’ και ‘Demon in your mind’ είναι το ίδιο καλή, με τον πολυάσχολο τα τελευταία χρόνια Nils Johansson(Astral doors, Wuthering heights, Space Odyssey) να κλέβει την παράσταση με τις πολύ καλές ερμηνείες του. Η ταμπέλα melodic metal με την οποία βαφτίζει το καινούργιο άλμπουμ η εταιρία τους, θα έλεγα ότι δεν είναι αντιπροσωπευτική, αφού όλο το άλμπουμ είναι πολύ δυναμικό, γρήγορο, και με σχετικά επιθετικά φωνητικά, κλασικά στοιχεία ενός καθαρόαιμου power metal δίσκου.
To ‘Dark hours’, με έντεκα τραγούδια σύνολο, είναι λογικό να κάνει μια μικρή κοιλιά κάπου στη μέση, η οποία ευτυχώς δεν διαρκεί για πάνω από 2-3 τραγούδια. Το ‘Barker ranch’, όγδοο τραγούδι του δίσκου, είναι ένα από τα καλύτερα melodic-power τραγούδια που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, και άνετα θα μπορούσε να μπει σε έναν από τους τελευταίους δίσκους των Helloween χάρις στο πιασάρικο refrain του, ενώ και η τριάδα που ακολουθεί μέχρι το κλείσιμο του δίσκου, είναι σε πολύ καλό επίπεδο, ολοκληρώνοντας έτσι την νέα πολύ καλή δουλειά των Lion’s share με τον καλύτερο τρόπο.

ISOLE - "Silent Ruins"

                                                                       ISOLE

                                                                 ‘Silent Ruins’

      Label: Napalm Records

     Οι doomsters Isole,  λίγες μέρες πριν την εμφανισή τους  στο Up the hammers festival και συγκεκριμένα στις 3 Μαρτίου, κυκλοφορούν το τέταρτο studio άλμπουμ τους, το οποίο τους καθιερώνει πια, στα λίγα, πολύ καλά doom συγκροτήματα των τελευταίων ετών. Το νέο τους άλμπουμ, όπως και τα 3 προυγούμενα, αποτελείται από 7 τραγούδια κλασσικού doom metal, με τις Candlemass επιρροές να είναι εμφάνεις κυρίως οσον αφορά τις κιθάρες, που είναι και το μεγάλο ατού του δίσκου, με τους δύο κιθαρίστες του γκρουπ να δείχνουν ότι κατέχουν για τα καλά το θέμα metal riffs.

      Το ‘Silent ruins’ ξεκινάει με το εντεκάλεπτο ‘From the dark’, ενώ ακολουθεί το ‘Forlorn’, δύο τραγούδια, που αν και ικανοποιητικά δεν είναι αντιπροσωπευτικά της ποιότητας του άλμπουμ. Και αυτό γιατί από το τρίτο τραγούδι και μετά, το επίπεδο των συνθέσεων ανεβαίνει κατακόρυφα, με τα ‘Nightfall’ και ‘Hollow shrine’ να είναι τα δύο καλύτερα doom τραγούδια που έχω ακούσει εδώ και χρόνια. Πρέπει οπωσδήποτε να τα ακούσετε.  Η συνέχεια, μέχρι το τέλος είναι το ίδιο καλή, με το τετράλεπτο ακουστικό ‘Peccatum’ να ρίχνει για λίγο τους τόνους, σε ένα άλμπουμ που σε γενικές γραμμές είναι αρκετά δυνατό και τα διάπαρτα brutal φωνητικά το κάνουν ακόμα πιο επιθετικό. Μοναδικό αρνητικό συστατικό στους Isole είναι τα καθαρά φωνητικά τα οποία χωρίς να είναι άσχημα μου φαίνονται αρκετά αδιάφορα, σε αντίθεση με τα brutal που αν και λίγα, δίνουν ένα άλλο χρώμα στο άλμπουμ και νομίζω θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν λιγο παραπάνω.  Με την ευκαιρία του Up the hammers σε λίγες μέρες, θα έχουμε την ευκαιρία να τους κρίνουμε και live.

HIBRIA - "The Skull Collectors"

HIBRIA

‘The scull collectors’

Label: Remedy records



Οι Βραζιλιάνοι power metallers Hibria κυκλοφορούν το δεύτερό τους άλμπουμ, ‘The skull collectors’, και όπως σχεδόν όλες οι power μπάντες της πατρίδας τους είναι επηρεασμένοι από τον ευρωπαικό ήχο χωρίς καμία απόκλιση από αυτόν. Το εκπληκτικό ‘Tiger punch’(αν και το ρεφρέν θυμίζει κάτι παραπάνω από έντονα Riot) που ανοίγει το δίσκο, είναι ενδεικτικό του στιλ και των εννιά τραγουδιών που αποτελούν το άλμπουμ αφού σε καμία περίπτωση δεν ξεφεύγουν από το γρήγορο ευρωπαικό metal με ψηλά φωνητικά που παίζουν. Αυτό είναι και το μόνο αρνητικό του δίσκου που από κάποιο σημείο και μετά αρχίζει και γίνεται λίγο κουραστικός, αφού σε πενήντα λεπτά μουσικής δεν υπάρχει ούτε ένα mid tempo σημείο. Στα θετικά τώρα, η παραγωγή είναι άψογη, τα περισσότερα τραγούδια είναι πάνω από το μέσο όρο σε σχέση με τις περισσότερες κυκλοφορίες στο είδος τα τελευταία χρόνια, ενώ από τα πρώτα δευτερόλεπτα ξεχωρίζει η πολύ καλή φωνή του τραγουδιστή αλλά και η τεχνική όλων των μελών της μπάντας και ιδιαίτερα του μπασίστα. Οι φανατικοί του είδους είναι σίγουρο ότι θα ικανοποιηθούν πλήρως από τη συγκεκριμένη κυκλοφορία και δεν είναι τυχαίο ότι στην Ιαπωνία γνωρίζουν ήδη επιτυχία. Πέρα από το εναρκτήριο ‘Tiger punch’, άλλα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα ‘Screaming ghost’ και ‘Sea of revenge’ ενώ αν στην επόμενη κυκλοφορία τους δουλέψουν λίγο παραπάνω στα ρεφρέν των τραγουδιών, έχουν τα φόντα να βγάλουν ένα δίσκο που θα κάνει αίσθηση.
Το ‘The skull collectors’ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο στην Ιαπωνία, με ένα bonus track, ενώ στην Ευρώπη κυκλοφόρησε μόλις πριν από μερικές ημέρες. Στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να δείτε το promotional video για το ‘Tiger punch’ : http://www.youtube.com/watch?v=OKPZBugBbgg&feature=channel_page (κομματάρα)

HAGGARD LIVE IN ATHENS 21/11/08

                                    HAGGARD

Support: Remember Twilight

Gagarin Club

21\11\08

    Μετά από πάνω μία δεκαετία αναμονής όπου και κυκλοφόρησε το εκπληκτικό ντεπούτο των Haggard είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε επιτέλους ζωντανά και να λύσουμε μέσα σ’ όλα και την απορία μας σχετικά με το αν οι επικές τους συνθέσεις μπορούν να αποδοθούν στην σκηνή  το ίδιο εντυπωσιακά όπως και στο studio.

    Αν και τα τελευταία άλμπουμ τους δεν είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στο ευρύτερο μεταλλικό κοινό σε σχέση με τα πρώτα τους δύο, ο κόσμος γέμισε το Gagarin και oι περίπου 900 φίλοι του group είχαν την ευκαιρία  εκτός των  Haggard να  δουν και τους    Remember Twilight , ένα  καινούργιο γερμανικό group οι οποίοι ζέσταναν το κοινό με το ατμοσφαιρικό metal τους για περίπου 35 λεπτά. Με  βιολί και ομποε πέρα των κλασικών ροκ οργάνων οι Remember Twilight δεν εντυπωσίασαν ιδιαίτερα με τις μάλλον μέτριες συνθέσεις τους, εντούτοις έλαβαν το χειροκρότημα του κοινού, το οποίο έπρεπε να περιμένει αρκετή ώρα  για το στήσιμο της σκηνής που θα φιλοξενούσε τους 12 μουσικούς που απαρτίζουν τους Haggard.

     Μετά από ένα σύντομο soundcheck των στριμωγμένων στη μικρή σκηνή του Gagarin μουσικών και την σύντομη εισαγωγή  οι πρώτες νότες του  ομώνυμου τραγουδιού   από το πρόσφατο Tales Of Itheria ακουστήκαν  και το μουσικό ταξίδι ξεκίνησε. Δύο βαρύτονοι, μία σοπράνο, πλαισίωναν στα φωνητικά  τον mastermind και ιδρυτή Assis Nasseri, ενώ 3 ακόμα κοπέλες μοιραζόντουσαν το βιολί, το φλάουτο και το βιολοντσέλο. Κιθάρα , μπάσο, ντράμς, πλήκτρα  και τέλος τα κρουστά συμπλήρωναν την 12άδα  η οποία κατάφερε να δημιουργήσει  ήχο πολύ καλύτερο από πολλά ‘κανονικά’ συγκροτήματα που εμφανίζονται συνήθως στο Gagarin.

     Αν και το ξεκίνημα του set ήταν λίγο υποτονικό, μετά  από 2-3 τραγούδια ο ενθουσιασμός σε group και κοινό περίσσευε, ενώ το ‘The Day As Heaven Wept’        ήταν η πρώτη μεγάλη στιγμή της συναυλίας.  Ακολούθησαν τραγούδια από τα 4 studio άλμπουμ τους με ιδιαίτερη έμφαση στο κλασικό πια πρώτο τους άλμπουμ αλλά και φυσικά  στο ‘Τales of Itheria’ μιας και σκοπός της περιοδείας είναι η προώθηση του τελευταίου πολύ καλού album της μπάντας.

   Η μουσική των Haggard μας ταξίδεψε σε άλλους τόπους και χρόνους για πάνω από δύο ώρες, δίνοντας μας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα σπάνιας ποιότητας live, που θα το θυμόμαστε για χρόνια και που ευτυχώς το κοινό τίμησε με την παρουσία του, δίνοντάς μας ελπίδες για παρόμοιες συναυλίες στο μέλλον. Το ιδανικό κλείσιμο με το ‘Awakening the Centuries’ έφερε το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού με τους Haggard να υπόσχονται  ότι θα επιστρέψουν σύντομα ενώ εμείς θα ευχηθούμε η επόμενη τους συναυλία να γίνει στη σκηνή ενός φεστιβάλ έτσι ώστε να τους απολαύσουμε με ακόμα καλύτερες για τη μουσική τους συνθήκες..  

Setlist:

1)The origin(intro)

2)Chapter1-Tales of Itheria

3)Per aspera Ad astra

4)In a fullmoon procession

6)The observer

5)The day as heaven wept

6)Origin of a crystal soul

7)Sleeping Child

8)Herr Mannelig

9) De la morte noire

10)Heavenly Damnation - The final victory

11)Upon fallen autumn leaves

12)Eppur Si muove

13)In a pale moon’s shadow

14)Awaking the Gods

PRIMAL FEAR "16.6" 2009

PRIMAL FEAR

“16.6 (Before The Devil Knows You’re Dead)

Label: (Frontiers Records)


Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ για τους Primal Fear στην Frontiers Records και πρώτο με τον νέο κιθαρίστα Magnus Karlsson, μια σπουδαία μεταγραφή για την μπάντα αφού άνετα συγκαταλέγεται μέσα στους 2-3 καλύτερους νέους κιθαρίστες την τελευταία πενταετία. Άλλωστε ποιος μπορεί να ξεχάσει τις συνθέσεις του στο κορυφαίο “The Battle” των Allen/Lande? Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση ή όχι η είσοδος του Karlsson στο συγκρότημα, αλλά το καινούργιο άλμπουμ των Primal Fear είναι ένας πραγματικός heavy metal δυναμίτης που ουδεμία σχέση έχει με τα δύο τελευταία αμφιλεγόμενα άλμπουμ των Γερμανών. Όλα τα συστατικά του γερμανικού heavy metal είναι εδώ: Τα γνωστά άψογα φωνητικά του Ralf Scheepers, φοβερά riff από το δίδυμο Wolter/Karlsson, μεγάλη ποικιλία στις συνθέσεις, ενώ την μεγάλη διαφορά κάνουν τα lead του Karlsson όπου δίνουν σε αρκετές στιγμές ένα πιο power metal στιλ(“Under The Radar”, “Riding The Eagle”).
Όποιος είχε ξεγράψει τους Primal Fear πρέπει να πάρει μια γεύση από το καινούργιο τους άλμπουμ για να αναθεωρήσει τις απόψεις του. Και πώς να μην γίνει αυτό αν ακούσει τα heavy “16.6” , “Under The Radar” ή τα φοβερά mid-tempo “Black Rain” και “5.0 Torn”? Και ενώ η ακρόαση συνεχίζεται και περιμένεις να αρχίσουν τα fillers, τα δύο καλύτερα τραγούδια του δίσκου είναι και αυτά που τον κλείνουν. Ο λόγος για τον speed metal κεραυνό που λέγεται “The exorcist” και για την μπαλάντα “Hands Of Time” η οποία είναι και η καλύτερη που έχει γράψει ποτέ η μπάντα. Μοναδικό τρωτό σημείο του δίσκου το μέτριο “Soar” το ύφος του οποίου δεν ταιριάζει με τους Primal Fear, αλλά σε σύνολο 13 τραγουδιών δεν είναι παρά μια λεπτομέρεια.
Το “16.6” μπαίνει άνετα στην τριάδα των καλύτερων Primal Fear LPs και αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς από τη Γερμανική σκηνή, που από ότι φαίνεται έχει πάρει για τα καλά τα πάνω της τον τελευταίο καιρό. Όσο για κάποιους που θεωρούν ότι συγκροτήματα σαν τους Primal Fear δεν έχουν λόγο ύπαρξης εν έτη 2009 ας τους ευχηθούμε καλή διασκέδαση στο επόμενο rap metal φεστιβάλ που θα διοργανωθεί και να τους παρακαλέσουμε να μας αφήσουν ήσυχους στον κόσμο μας. Τον κόσμο του πραγματικού heavy metal.


Το επίσημο videoclip για το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου μπορείτε να το βρείτε εδω:

http://www.youtube.com/watch?v=IW4G9U7IBLQ

POISON "Live Raw And Uncut" DVD 2008

                        POISON

               ‘Live raw and uncut’

          POISON: Ότι και να πω για αυτή τη μπάντα θα είναι λίγο. Η μπάντα - ορισμός του ασταμάτητου party, του sex drugs and rock’n’roll, και αξέχαστων 80’ς όπου το glam metal μεσουρανούσε και μας προσέφερε ατελείωτες στιγμές διασκέδασης, κυκλοφορεί το πρώτο της live dvd από το ΄99 που επαναδραστηριοποιήθηκε έως τώρα που συνεχίζει και γεμίζει αρένες στην Αμερική.  Το live είναι μαγνητοσκοπημένο το 2007 στο Verizon Wireless Amphitheatre του St. Luis στα πλαίσια προώθησης του πετυχημένου άλμπουμ διασκευών Poison’d.

       Με πρωτοφανή ενέργεια πάνω στη σκηνή, οι Poison σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από το 1991 και την περιοδεία για το ‘Flesh and Blood’. Από τις πρώτες νότες του ‘Look what the cat drag in’ ένα ασταμάτητο rock’n’roll πάρτυ ξεκινάει. Οι αντιδράσεις από το κοινό είναι ανάλογες, και πώς να μην είναι όταν καπάκι έρχεται το ‘I want action’, το τραγούδι σήμα κατατεθέν τις glam σκηνής του L.A. Φυσικά όλα ξεκινάνε από τον θεό Bret Michaels ο οποίος ξεσηκώνει το κοινό με κάθε του κίνηση και ο οποίος ήταν, είναι, και θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμα, ο καλύτερος frontman, ο απόλυτος rock star. Και αφήστε διάφορους εξυπνάκηδες να κράζουν και να αποθεώνουν διάφορους ράπερ τύπου Zack de la Rocha, Serj Tankian…. κλπ. κλπ. – Ο κατάλογος δυστυχώς είναι μακρύς.

     Το setlist της συναυλίας είναι ίδιο με την αξέχαστη φετινή τους εμφάνιση στο Sweden Rock Festival, με όλες τις επιτυχίες τους να είναι παρούσες, όπως τα ‘Unskinny bop’, ‘I won’t forget you’, ‘Fallen angel’ αλλά και η καλύτερη 80’s μπαλάντα ‘Every rose has its thorn’. Στο ενδιάμεσο οι Poison παίζουν και μερικές διασκευές από το τελευταίο τους cd, με το κοινό να τις δέχεται σαν να είναι δικά τους τραγούδια. Ο ήχος και δουλειά του σκηνοθέτη είναι άψογα με αρκετά κοντινά σε όλα τα μέλη του group όπως και στο κοινό, και συνολικά πρόκειται για μια κυκλοφορία που έλειπε από τη δισκογραφία των Poison και που αξίζει να την αποκτήσετε. Επιπλέον, μαζί με το dvd το οποίο είναι διάρκειας 1 ώρας και 45 λεπτών, στη συσκευασία συμπεριλαμβάνεται και το αντίστοιχο audio cd με 14 τραγούδια από την ίδια εμφάνιση.

     Όσο για το κλείσιμο της συναυλίας? Τι άλλο από ‘Talk dirty to me’ και ‘Nothing but a good time’ και εμάς να ελπίζουμε ότι οι Poison θα επιστέψουν στην Ευρώπη για περιοδεία το συντομότερο! 

WIZARD "Thor" 2009

Wizard


‘Thor’

Label: Massacre Records


Όταν έφτασε στα χέρια μου το συγκεκριμένο cd μπορώ να πω ότι δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο από το νέο άλμπουμ των Wizard, αφού 1-2 προυγούμενα που είχα ακούσει στο παρελθόν δεν με είχαν εντυπωσιάσει, και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν είχα ασχοληθεί περεταίρω με το συγκρότημα. Κλισαρισμένο epic power το οποίο κούραζε αρκετά αφού οι εμπνευσμένες στιγμές ήταν λιγοστές, τουλάχιστον στα άλμπουμ που είχα ακούσει εγώ.
Με αυτές τις αρνητικές σκέψεις ξεκίνησα την ακρόαση του ‘Thor’ τις οποίες μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όχι μόνο τις είχα ήδη ξεχάσει αλλά με έκανε να ψάξω και την υπόλοιπη δισκογραφία του group. Το ‘Thor’, όγδοο στούντιο άλμπουμ για τους Γερμανούς true metallers με αποστόμωσε πραγματικά. Ένας epic-power δυναμίτης που βάζει κάτω αρκετά πολύ πιο γνωστά ονόματα της σκηνής η οποία την τελευταία χρονιά δεν μας είχε δώσει σπουδαία πράγματα.
Η επιστροφή του αυθεντικού τους κιθαρίστα Michael Maass, που μετά το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε επέστρεψε στην μπάντα, έδωσε από ότι φαίνεται τρομερή ώθηση στο συγκρότημα με αποτέλεσμα το καινούργιο τους άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος να μην κάνει καμία κοιλιά αλλά να αποτελείται από 11 εξαιρετικές συνθέσεις . Τα ‘The visitor’ και ‘΅What would you do’ άνετα θα μπορούσαν να βρίσκονται σε κάποιο από τα τελευταία cd των Manowar, ενώ τα υπόλοιπα τραγούδια κινούνται πιο κοντά σε γκρουπ όπως οι Stormwarrior. Ο τραγουδιστής Sven D’ Anna έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά ενώ το ίδιο ισχύει και για τους κιθαρίστες οι οποίοι έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά και στις ρυθμικές αλλά και στα lead.
Όπως φαίνεται και από τον τίτλο οι στίχοι διηγούνται διάφορες ιστορίες του Θεού Thor δίνοντας έτσι ένα καθαρά επικό χαρακτήρα στο άλμπουμ και φυσικά εναρμονίζονται πλήρως με τη μουσική. Ήδη έχει μπει στη λίστα με τα καλύτερα του 2009.

Ορίστε και μία μικρή γεύση από το νέο άλμπουμ:

http://www.youtube.com/watch?v=j98mbNxq924

NIGHTSTALKER @ AN CLUB 24-12-2008

                                     Nightstalker

An Club

24-12-2008

Διοργάνωση : High Voltage

    Πιστοί στο ραντεβού τους κάθε χρόνο παραμονή Χριστουγέννων , οι Nightstalker  κράτησαν την υπόσχεσή που έδωσαν ίδια μέρα πέρυσι, και το X-Mass Explode Festival  έχει γίνει πια θεσμός. Παρά την ιδιαιτερότητα της ημέρας  και  την ώρα έναρξης η οποία ήταν αρκετά αργά για συναυλία με σύνολο  4 συγκροτήματα(22.30), το Αν club ήταν γεμάτο από τους φίλους των Nightstalker,  των οποίων η δημοτικότητα συνεχώς ανεβαίνει αφού γνωρίζουν πια την αποδοχή από ολόκληρη την rock/metal σκηνή.  Η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς ήταν οι εμφανίσεις των δύο πρώτων support groups –Stoned Devils και Lucky Funeral- οι οποίοι με το πολύ καλό stoner rock τους ξεσήκωσαν το κοινό και δικαιολόγησαν την καθυστερημένη ώρα έναρξης  αφού είχαν την ευκαιρία να τους απολαύσουν όλοι. Ειδικά οι Lucky Funeral ήταν απλά εξαιρετικοί, και αν συνεχίσουν έτσι μπορούν άνετα σε λίγα χρόνια φτάσουν σε επίπεδο τους Nightstalker. Τρίτο support group οι Dear Dark Star και μία καλή ευκαιρία για ένα διάλειμμα αφού το nu-hardcore-deftones rock που έπαιζαν δεν ενθουσίασε και πολλούς. 

      Γύρω στη 1 έφτασε και η ώρα για τους  Nightstalker  και για την υπόλοιπη 1 ½ ώρα επικράτησε στο Αν Ο χαμός αφού οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ενθουσιώδεις.   Με την  εμφάνιση του group να είναι εκρηκτική στο συνολό της, αποδείξανε για άλλη μια φορά  ότι πρόκειται για παγκοσμίου επιπέδου μπάντα στο χώρο του  stoner rock, ενώ  κορυφαίες στιγμές ήταν οι εκτελέσεις των Use, Just a burn, All around, και Voodoo u do, όπως και το ακυκλοφόρητο τραγούδι που ακούστηκε και  ήταν τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τα καλύτερά τους .  Ο κιθαρίστας και ο μπασίστας του group ήταν αυτοί που έκλεψαν την παράσταση με την πολύ καλή τεχνική τους  αλλά και την σκηνική τους παρουσία, που ερχόταν σε αντίθεση με την μάλλον υπερβολική-για κάποιους τουλάχιστον- παρουσία του Αργύρη, ο οποίος όμως ξεσήκωνε το μεγαλύτερο μέρος του κοινού με κάθε του κίνηση.

    Κατά τις 2.30 και ενώ η συναυλία έφτανε στο τέλος της, δώθηκε το ραντεβού για το επόμενο X-Mass Explode  Festival, με την επιτυχία του να είναι δεδομένη από τώρα, αφού ο κόσμος φέτος ήταν περισσότερος από κάθε άλλη χρονιά ενώ  για άλλη μια φορά το καταευχαριστήθηκε και δύσκολα θα επιλέξει κάτι άλλο την συγκεκριμένη ημέρα.