AVANTASIA - ANGEL OF BABYLON

     Το 2008 όταν κυκλοφορούσε το “The Scarecrow” o Tobias Sammet είχε δηλώσει ότι λογικά δεν θα υπήρχε διάδοχός του. Σήμερα, 2 χρόνια μετά,  οι Avantasia, το καλύτερο ίσως project όπως εξελίσσεται στην μεταλλική ιστορία επιστέφουν όχι με ένα αλλά με δύο full length δίσκους! Το “Angel Of Babylon”, το δεύτερο κατά σειρά από τις δύο κυκλοφορίες επρόκειτο να είχε τον τίτλο “The Scarecrow Pt.III”, αφού το γνωστό concept συνεχίζεται και ολοκληρώνεται σε αυτόν εδώ το δίσκο. Δεν είναι μόνο το concept όμως που τον συνδέει με το “The Scarecrow” αλλά και το μουσικό ύφος και οι guests, που συνεχίζουν και πάνε ακόμα παραπέρα τον επικό hard ‘n’ heavy/power ήχο του Sammet, ξεφεύγοντας ακόμα περισσότερο από το καθαρό power metal των πρώτων δύο μνημειωδών κυκλοφοριών τους. Ίσως αυτό να ξενίζει κάποιους φανατικούς powermetal-άδες, είναι γεγονός όμως ότι ο Tobias Sammet έχει εξελιχθεί τρομερά σαν συνθέτης που θα ήταν κρίμα να έμενε κάτω από τα στενά όρια του euro-power. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μας έχει ήδη δώσει τουλάχιστον 7 εκπληκτικά άλμπουμ καθαρού power metal με Edguy και Avantasia.

     Το “Angel Of Babylon” τα έχει πραγματικά όλα: Τραγούδια που συνεχίζουν στο γενικότερο ύφος του προκατόχου του όπως το “Down In The Dark” και το ομώνυμο, με τον Jorn Lande να δίνει ρέστα. Τα “Promised Land” και “Your Love Is Evil” πάλι με τον Lande, τα οποία θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται στο “Hellfire Club”, το απόλυτο Edguy άλμπουμ. Εμπορικό hard rock στο φοβερό “Alone I Remember” (Lande) και επικό hard rock στο “Journey To Arcadia” με τον Bob Catley ως guest, ενώ για το τέλος άφησα τα δύο καλύτερα τραγούδια του δίσκου, “Death Is Just A Feeling” και “Stargazers”. Το πρώτο είναι η καλύτερη σύνθεση που έχει τραγουδήσει ο Jon Oliva εδώ και πολλά πολλά χρόνια και φυσικά αυτό αποτελεί από μόνο του λόγο για την αγορά του δίσκου από τους φίλους των Savatage. Για το ε-κ-π-λ-κ-τ-ι-κ-ό εννιάλεπτο “Stargazers” που ανοίγει το δίσκο δεν ξέρω τι να γράψω. Όσο πιο απλά γίνεται: Είναι το καλύτερο power metal τραγούδι από το 2001 και το “The Dark Ride” των Helloween. Οι Sammet, Kiske, Allen και Lande οργιάζουν, ενώ το refrain του είναι επιπέδου Keepers. Γενικά το σύνολο του δίσκου έχει εκπληκτικά ρεφρέν, και αν οι δύο μέτριες μπαλάντες του δίσκου ήταν λίγο καλύτερες θα έπαιρνε 10 ακατέβατο.

    Προς απογοήτευση διάφορων δήθεν σκληρών μεταλλάδων ο Tobias Sammet αποδεικνύει και στους πλέον δύσπιστους ότι δεν πια ένας απλά ταλαντούχος μουσικός, αλλά ο καλύτερος και ευφυέστερος metal συνθέτης της τελευταίας δεκαετίας. Τρέχω να ακούσω το “The Wicked Symphony”….

9/10