Η θρυλική μπάντα της Scandi AOR σκηνής, οι Treat, επιστέφουν στο προσκήνιο μετά από 18 χρόνια δισκογραφικής απουσίας! Μια μπάντα που στο παρελθόν μας είχε προσφέρει δισκάρες όπως τα “Dreamhunter” και “The Pleasure Principle” αλλά πάντα έμενε στη σκιά των Europe, οι οποίοι χάρις στο “Final Countdown” είχαν γίνει με διαφορά η πιο δημοφιλής Σουηδική μπάντα. Τώρα, εν έτη 2010 οι Treat ήρθαν να πάρουν την εκδίκηση τους για την άδικη αντιμετώπιση που είχαν τότε στα 80’ς, κυκλοφορώντας ένα εκπληκτικό άλμπουμ το οποίο ο κόσμος ΠΡΕΠΕΙ να του δώσει την ευκαιρία να το ακούσει.
Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα και πολλά από το νέο άλμπουμ των Σουηδών αφού παρόμοια reunions όπως π.χ. των Europe με είχαν αφήσει με ανάμικτα συναισθήματα, τουλάχιστόν όσον ν’αφορά τις studio δουλειές τους. Οι Treat όμως, με το “Coup De Grace” κάνουν την μεγάλη έκπληξη κυκλοφορώντας έναν δίσκο μελωδικού hard rock που δύσκολα θα ξεπεράσει άλλη μπάντα φέτος. Ο ήχος της μπάντας ξεφεύγει ελαφρώς από τις παλιές κυκλοφορίες της, αφού ακούγεται σύγχρονος χάρις στην πολύ καλή παραγωγή, ενώ οι επιρροές από μπάντες όπως οι Pink Cream 69 και οι Shakra κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα καλύτερο. To μεγάλο συν όμως σε αυτή την κυκλοφορία, είναι ότι παρά τα πολλά τραγούδια του (13+1 intro), δεν περιέχει ούτε ένα filler, με αποτέλεσμα η ακρόασή του να μην σταματάει πριν τις τελευταίες νότες του “Breathless” που κλείνει το δίσκο. Με μεγάλη δυσκολία θα ξεχωρίσω τα “Paper Tiger”, “I’m Not Running”, “Heaven Can Wait”, και τη μοναδική μπαλάντα του δίσκου “A Life To Die For”, αδικώντας όλα τα υπόλοιπα τραγούδια. Όχι, δεν μπορώ να μην αναφέρω και το εκπληκτικό “Skies Of Mongolia” με τις ανατολίτικες μελωδίες του. Σίγουρα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς.
Αν και με αρκετά χρόνια καθυστέρησης, ίσως αυτός να είναι ο δίσκος που θα τοποθετήσει του Treat εκεί που τους αξίζει. Η τρομερή επερχόμενη περιοδεία τους με support τους The Poodles και τους H.E.A.T είναι το πιο hot ανοιξιάτικο γεγονός στην Ευρώπη και σίγουρα θα βοηθήσει στην άνοδο της δημοτικότητάς τους.
Ακούστε εδώ το καλύτερο ίσως τραγούδι του δίσκου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου