Χωρίς πολλές καθυστερήσεις αφού οι διοργανωτές κράτησαν πιστά το πρόγραμμα, οι Δανοί hard ‘n’ heavy θρύλοι Pretty Maids, ανέβηκαν για δεύτερη φορά στην καριέρα τους στην σκηνή του Gagarin. Έχοντας αυτή τη φορά αρκετό χρόνο στην διάθεσή τους οι αρκετοί φανατικοί τους φίλοι σίγουρα ικανοποιήθηκαν πολύ περισσότερο σε σχέση με την εμφάνισή τους λίγα χρόνια πριν ως support στους Talisman. Από μπαλάντες σε heavy metal και hard rock κομμάτια, όλα χωρέσαν σε μια χορταστική εμφάνιση από μια μπάντα που ότι έχει παίξει κατά καιρούς το έχει κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Παρόλα αυτά την συνολική εμφάνιση τους εμφάνιση θα την χαρακτήριζα απλά καλή αφού η γερασμένη πια φωνή του Ronnie Atkins, τα τεχνικά προβλήματα στην κιθάρα αλλά και οι υπερβολικά extended εκτελέσεις μερικών τραγουδιών μας εμπόδισαν εν μέρει να πάρουμε το 100% από αυτό που θα μπορούσε να μας προσφέρει η μπάντα στα 80 περίπου λεπτά που βρέθηκε στη σκηνή. Τελοσπάντων, τα “We Came To Rock”, “Please Don’t Leave Me” και “Back To Back” μεταξύ άλλων, είναι υπεύθυνα για την κατάσταση της φωνής μου σήμερα.
Και αφού περάσαν περίπου 40 λεπτά αναμονής τα φώτα σβήσαν ξανά μαζί με τα πρώτα σημάδια κόπωσης που είχαν αρχίσει εδώ και ώρα να εμφανίζονται στα πόδια μας. Άλλωστε σε ένα ξέφρενο πεντάωρο πάρτι η όποια κούραση δεν είναι παρά μια λεπτομέρεια. Οι Firehouse όρμησαν στη σκηνή με το “Love Is A dangerous think” και η αρχική χαλαρότητα του κοινού εξαφανίστηκε στις πρώτες νότες των τεράστιων “Lover’s Lane” και “All She Wrote” που ακολούθησαν. Το τι έγινε στα επόμενα 80 περίπου λεπτά δεν είναι και πολύ δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Ένα μεγάλο πάρτι στήθηκε ξανά στο γεμάτο Gagarin, τέτοιο που μόνο από αντίστοιχα γκρουπ έχουμε βιώσει στο παρελθόν, στις hard rock συναυλίες που γίνονται δυστυχώς που και που στην Ελλάδα. Η μπάντα, παρουσίασε ένα show καρμπόν με αυτό δύο χρόνια πριν με μοναδική αλλαγή το φοβερό “Helpless”, το μοναδικό κομμάτι που τόσο μας είχε λείψει από εκείνο το live και στο οποίο όπως αναμενόταν επικράτησε πανικός. Έχοντας φοβερή απόδοση, με τον C.J. Snare να τραγουδάει λες και είναι 20 χρονών αλλά και τον Bill Leverty να παραδίδει μαθήματα κιθάρας, οι Firehouse έδειξαν ότι είναι άνετα μέσα στα 5 καλύτερα γκρουπ του είδους αλλά και ότι δικαίως ήταν οι headliners αυτής της μεγάλης βραδιάς. Μιας και ήταν ήδη αρκετά αργά και πολλοί εργάζονται την επόμενη μέρα, ο C.J. ανακοίνωσε μέσω χειροκροτημάτων ότι θα αποφύγουν το στημένο διάλλειμα του encore, και έτσι χωρίς περιττές διακοπές, τα “Reach For The Sky” και φυσικά το “Don’t Tread Me Bad” κλείσαν μια από της καλύτερες αλλά σίγουρα διασκεδαστικότερη συναυλία της χρονιάς. Επόμενο πάρτι σε λίγους μήνες. Στη συναυλία της χιλιετίας…
Υ.γ.: Έλεος πια με τα drum solo σε όλες τις rock συναυλίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου