Δεν ξέρω πόσοι το πήραν χαμπάρι, αλλά ένα μικρό συναυλιακό θαύμα συντελέστηκε αυτό το τριήμερο στη χώρα μας. Ενώ το progressive metal όπως το γνωρίσαμε στα 90’ς είναι αποπροσανατολισμένο, αν όχι νεκρό, εδώ και πολλά χρόνια, μία από τις 2-3 καλύτερες μπάντες που το εκπροσωπούσαν και συνεχίζουν μέχρι τώρα να ηγούνται του ιδιώματος, πέρασε από τη χώρα μας για τρεις εμφανίσεις στην πρώτη της περιοδεία ever! Σίγουρα πάντως το πήραν για τα καλά χαμπάρι οι 600 φίλοι της μπάντας που κατέκλυσαν την Κυριακή το βράδυ το Κύτταρο, παρακολουθώντας την καλύτερη progressive metal συναυλία τουλάχιστον από το 2000 όταν και οι Dream Theater μας είχαν επισκεφτεί για την προώθηση του τελευταίου metal άλμπουμ τους, του φοβερού “Scenes From A Memory”. Το γεγονός αυτό από μόνο του κατατάσει τη συναυλία στις σημαντικότερες της δεκαετίας, ενώ σε συνδυασμό με την απίστευτη απόδοση της μπάντας βάζει υποψηφιότητα για το live της χρονιάς.
Μια συναυλία η οποία ξεκίνησε με τους πολύ καλούς The Silent Rage οι οποίοι με το power metal τους ζέσταναν το κοινό, κάτι που δεν κατάφεραν να συνεχίσουν οι Maplerun αφού το nu rock/metal ύφος τους ξένισε λίγο το κοινό το οποίο όμως τελικά τους χειροκρότησε αφού αντικειμενικά είναι πολύ καλή μπάντα. Σίγουρα τους αξίζει μια support εμφάνιση σε ένα μεγάλο γκρουπ παρόμοιου στιλ.
Με μια μικρή καθυστέρηση τα φώτα σβήσαν και από τα ηχεία άρχισε να ακούγεται το intro το οποίο δεν ήταν άλλο από το “Bohemian Rhapsody” των Queen και την εξαμελής μπάντα να ορμάει στη σκηνή με τα εκπληκτικά “Stiletto In The Sand”, “War For Sale”, “Mystery” και “Deeper Than Life”. Φοβερό ξεκίνημα με τον κόσμο να τραγουδάει λέξη προς λέξη τους στίχους και μέσα σε λίγα λεπτά να εξαφανίζονται όλες αμφιβολίες σχετικά με το αν μπορούν οι Shadow Gallery να αποδώσουν όπως πρέπει το απαιτητικό υλικό των studio άλμπουμ τους. Ο Carl Cadden (μπάσο) έκλεψε την παράσταση με την σκηνική του παρουσία αλλά και τα απίθανα δεύτερα φωνητικά που δεν υστερούσαν καθόλου σε σχέση με τους δίσκους τους και πάντα ήταν το σήμα κατατεθέν της μπάντας στα ρεφρέν της. Μέσα σε δύο ολόκληρες ώρες τα είδαμε όλα: 15 τραγούδια σε ένα πολύ καλό setlist, ένα πρωτότυπο drum solo, τον αρκετά καλό νέο τραγουδιστή να παίζει κιθάρα καλύτερα από ότι τραγουδάει, τον κιθαρίστα Gary Wehrkamp να παίζει ντραμς και πλήκρα με την ίδια άνεση όπως παίζει κιθάρα, ενώ ο έτερος κιθαρίστας Brendt Allan θάμπωσε πραγματικά το κοινό με τις ικανότητές του. Συνολικά μια μεγάλη εμφάνιση από ένα γκρουπ που αν είχε κάνει πιο σωστές κινήσεις στην αρχή της καριέρας του τώρα θα ήταν στην κορυφή του progressive metal. Σίγουρα μου έλειψαν 2-3 τραγούδια όπως τα “Cliffhunger” και “Don’t Ever Cry, Just Remember”, αλλά αυτό σίγουρα είναι ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στο δίωρο μουσικό όργιο που παρακολουθήσαμε. Κάτι μου λέει ότι οι Shadow Gallery θα μας επισκεφτούν ξανά σύντομα. Ελπίζω σε μεγαλύτερο χώρο και με ακόμα περισσότερο κόσμο. Αλήθεια που ήταν οι υπόλοιποι 10000 που γεμίζουν γήπεδα στους Dream Theater και στους Tool κοκορεύοντας για την προοδευτικότητα των ακουσμάτων τους?
"Αλήθεια που ήταν οι υπόλοιποι 10000 που γεμίζουν γήπεδα στους Dream Theater και στους Tool κοκορεύοντας για την προοδευτικότητα των ακουσμάτων τους?" ελα μου ντε...
ΑπάντησηΔιαγραφή