Οι ACCEPT αναγκάστηκαν να παίξουν ως τετράδα, χωρίς τον κιθαρίστα Herman Frank, στη συναυλία που δώσανε στο Χιούστον, μετά από τον τραυματισμό του Herman, με τη πτώση του πανω στη σκηνή την ώρα του live.
Ο Herman μεταφέρθηκε μετά τη πτώση του στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι είχε σπάσει πλευρά και είχε διάτρηση στο ένα του πνευμόνι,με αποτέλεσμα να χάσει όλη την υπόλοιπη περιοδεία των ACCEPT και η μπάντα να συνεχίσει πλέον ως τετράδα...
Δείτε το βίντεο με την άτυχη στιγμή του κιθαρίστα
(στο 01:25)
Νομίζω πως η Σουηδία πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί ως η πρωτεύουσα του Hard Rock/Heavy Metal τουλάχιστον για την τελευταία δεκαετία. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τουλάχιστον το 50% των καλών κυκλοφοριών κάθε χρόνο προέρχονται από την Σκανδιναβική αυτή χώρα. Άλλη μια καλή μπάντα λοιπόν είναι και οι Bloodbound. Μια μπάντα, που αν και κυκλοφορεί το τέταρτό της άλμπουμ, δεν είχε πέσει στην αντίληψη μου, αφού τα συγκροτήματα από τη Σουηδία ξεπηδάνε από εκεί με απίστευτους ρυθμούς από όλα τα είδη του σκληρού ήχου.
Με μια ματιά στο γραφικό εξώφυλλο του “Unholy Cross” δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κάποιος το ύφος της μπάντας. Παραδοσιακό μελωδικό Heavy/Power με υμνικά refrain και κατάλληλους ρυθμούς για την εκγύμναση του αυχένα σας. Τα βασικά αγαπημένα συστατικά ενός αληθινού metalhead είναι εδώ, και όταν αυτά συνδυάζονται με καλές συνθέσεις, τότε η απουσία νεοτερισμών είναι αδιάφορη αν όχι ιδανική. Η μπάντα, άλλαξε για μια ακόμα φορά line up και πίσω από το μικρόφωνο βρίσκεται πια ο Patrick Johansson στη θέση του γνωστού μας από τους Tad Morose, Urban Breed. Το σύνολο ακούγεται πολύ δεμένο, η μπάντα παίζει heavy metal από την καρδιά, και αν λυθούν τα προβλήματα σχετικά με το ασταθές line up της, τότε μπορούμε να περιμένουμε ακόμα περισσότερα από τους Bloodbound. Προς το παρόν μπορείτε να απολαύσετε το “Unholy Cross”, ένα άλμπουμ με τραγουδάρες όπως το εναρκτήριο “Moria” ή το ομώνυμο και που θα αρέσει όχι μόνο στους fans των Primal Fear, Hammerfall, Tad Morose κλπ. αλλά σε όλους όσους αρέσκονται στο γνήσιο heavy metal.
Πιστή στο ραντεβού της κάθε δύο χρόνια η θρυλικήφωνή των Accept επανέρχεται στο προσκήνιο εντός του 2011 με το καινούργιο L.p., “Rev-Raptor”. Και όπως κάθε φορά έχουμε σαν προπομπό του νέου δίσκου αυτό εδώ το E.p. To “Leatherhead”, όπως και το προηγούμενο E.p. του Udo, περιέχει αρκετά καλούδια τα οποία σίγουρα θα ικανοποιήσουν του φανατικούς φίλους του.Όπως και σε κάθε σχεδόν single, πρώτο τραγούδι δεν θα μπορούσε παρά να είναι το ομώνυμο στο οποίο φαίνονται οι ορέξεις της μπάντας. Το “Leatherhead” ξεκινά με ένα φοβερό μοντέρνο riff που πιθανό να δείχνει την κατεύθυνση του νέου δίσκου για να συνεχίσει με μια κλασική μεταλλική γέφυρα και ένα Accept-ικό ρεφρέν. Πολύ δυνατό τραγούδι που σε κάνει να ανυπομονείς για το νέο άλμπουμ και το οποίο φαίνεται ότι έχει επηρεαστεί από το τελευταίο καταπληκτικό άλμπουμ των Accept. Αντίθετα, το δεύτερο τραγούδι “Rock’n’ Roll Soldiers” το οποίο και αυτό θα περιέχεται στο νέο C.d., όπως φαίνεται και από τον τίτλο του είναι καρακλασικούρα με υμνικό ρεφρέν και ένα πολύ καλό σόλο από τον Stefan Kaufmann.
Και πάμε στην ουσία της κυκλοφορίας του E.p. που είναι τα bonus tracks τα οποία κάποιοι ίσως να τα έχουν ακούσει από την κυκλοφορία του “Thundervision” DVD πίσω στο 2004. Το “Free Or Rebellion” είναι ένα κλασικό U.D.O. τραγούδι που παρά την πολύ καλή μελωδία του στην μέση δεν προσθέτει κάτι ιδιαίτερο στην δισκογραφία της μπάντας ενώ το “Run!” είναι μια αρκετά συμπαθητική μπαλάντα, αλλά μέχρι εκεί. Τέλος το E.p. που λογικά θα κυκλοφορήσει σε Video C.d. ή Dvd περιέχει το πριν λίγες μέρες γυρισμένο,και αρκετά καλό,videoclip για το “Leatherhead” καθώς και ένα ακόμα για το “Jingle Balls”.
Συνολικά πρόκειται για ένα αρκετά χορταστικό E.p. όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει ο Udo. Αν μάλιστα το νέο άλμπουμ κινηθεί ποιοτικά στα μέτρα των δύο πρώτων τραγουδιών θα πρόκειται σίγουρα για μια πολύ καλή κυκλοφορία. Οι φανατικοί ας ξεκινήσουν από το E.p. και ας κάνουν υπομονή λίγες μέρες ακόμα για το “Rev-Raptor”.
Πως θα μπορούσε να ξεκινήσει κάποιος ένα κείμενο, όταν αυτό έχει να κάνει για μια συναυλία στην οποία έπαιζαν 2 από τα συγκροτήματα που άκουγε από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του; Μάλλον κάπως έτσι. Θα μπορούσα να συνεχίσω λέγοντας πως για τους μεν Stratovariusδεν είχα αφήσει κανένα CDχωρίς να το έχω αγοράσει. Όσο για τους Helloween , ας είναι καλά ο αδερφός μου που είχε αγοράσει τα ''WallsOfJericho'' και τα 2 ''KeeperOfTheSevenKeys'' σε μορφή βινυλίου και τα έπαιζε μέχρι να μην ακούγονται από τα πολλά σκριτς-σκρατς. Ήδη αρχίζω να βγαίνω εκτός θέματος…
Η συναυλία όπως είχε ανακοινωθεί και πριν λίγες ημέρες, ήταν ήδη sold-out. Ούτε ο βροχερός καιρός , ούτε και το κρύο ήταν αρκετό ώστε να πτοηθεί το κοινό. Λίγο μετά τις 8, βρέθηκα μέσα σε ένα σχεδόν κατάμεστο Fuzz. Μόλις πριν λίγη ώρα είχαν ξεκινήσει το σύντομο setτους οι Σουηδοί Avatar. Από τα 3 συγκροτήματα της βραδιάς , είχαν σίγουρα το πιο ακραίο ήχο. Κατάφεραν πάντως να ζεστάνουν το κοινό, το οποίο ολοένα πλήθαινε, μέσα στην περίπου μισή ώρα που είχαν στη διάθεση τους.
Μετά από περίπου 25 λεπτά και αφού έγιναν όλες οι κατάλληλες προετοιμασίες από τους τεχνικούς, ήρθε η σειρά των Stratovarius. Είχε γίνει γνωστό πως σε αυτή την περιοδεία, η πορεία τους δεν ήταν και η ιδανικότερη καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, στην αρχή με τον ντράμερ τους JorgMichael, ο οποίος ευτυχώς κέρδισε την μάχη με τον καρκίνο. Ακολούθησε μια βακτηριδιακή λοίμωξη στον τραγουδιστή τους, TimoKotipelto. Αυτή του προκάλεσε ζημιά στις φωνητικές του χορδές με αποτέλεσμα να ακυρώσουν αρκετά από τα προγραμματισμένα σόου. Στο Fuzzαν και παίξανε κανονικά το setτους , η ταλαιπωρία που υπέστη ο Kotipeltoήταν εμφανής καθώς δεν μπορούσε να αποδώσει το 100% των γνώριμων δυνατοτήτων του. Η πάσες του μικροφώνου προς το κοινό ήταν πάρα πολλές, ενώ αδυνατούσε να κρατήσει για πολλή ώρα τις γνωστές του κορώνες. Η επιλογή των κομματιών αυτής της μίας ώρας που είχαν στην διάθεση τους ήταν βασισμένη πάνω στην πιο γνωστή και πετυχημένη τους περίοδο (Από το FourthDimensionμέχρι το Infinity).
Τα τραγούδια που επιλέχθηκαν να παιχτούν ήταν ένα κι ένα. Από το ''HuntingHighAndLow'' και το ''SpeedOfLight'' μέχρι το ''TwilightSymphony'' , το ''Forever'' και το ''BlackDiamond'' με το οποίο έκλεισαν το setτους. Όπως επισήμανε και ο ίδιος ο τραγουδιστής, δεν έπαιξαν κανένα κομμάτι από τον επικείμενο τους δίσκο λόγω της περιπλοκότητας του και του προβλήματος της υγείας του που δεν θα το άφηνε να τα ερμηνεύσει σωστά. Τέλος, μια προσωπική παρατήρηση για το set-list. Τα κομμάτια αυτά έχουν τη μοίρα να αποτελούν κομμάτι της περιόδου με τον ιδρυτή και κιθαρίστα του γκρουπ, TimoTolki. Το προσωπικό του στίγμα πάνω σε αυτά είναι τόσο καθοριστικό, που όσο καλά και να τα ερμηνεύσει ο φιλότιμος MatiasKupiainen , πάντα θα θυμίζουν την απουσία του προκάτοχού του. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα σε καλύτερη φυσική κατάσταση διότι με αυτή την εμφάνιση αδίκησαν πρώτα απ’ όλα τους εαυτούς τους.
Λίγο μετά τις 22.00 και ενώ το κοινό περιμένει την έλευση των Helloween στη σκηνή κάτω από γνωστά HardRockκομμάτια, η μουσική δυναμώνει. Ακούγεται το ''ForThoseAboutToRock (WeSaluteYou)'' των AC/DC ενώ αρχίζει να αποκαλύπτεται σιγά-σιγά το εντυπωσιακό σκηνικό των Helloween, βασισμένο στο artworkτου τελευταίου τους άλμπουμ ‘’SevenSinners’’, με μια περιστρεφόμενη λεπίδα-τροχό στο κέντρο.
Το συγκρότημα μπήκε με το ''AreYouMetal?'' , το οποίο αποτελεί το πρώτο τους single από την τελευταία τους δουλειά. Ύστερα ακολούθησε το κλασσικό ''EagleFlyFree'' καθώς και το ''MarchOfTime'', από το δεύτερο μέρος της σειράς ''KeeperOfTheSevenKeys'' . Εδώ μπορείτε να φανταστείτε τον ενθουσιασμό του κοινού, καθώς αυτή η δισκογραφική τριλογία, δικαίως θεωρείται η σπουδαιότερη που μας έχουν προσφέρει οι Γερμανοί. Ύστερα ενώ οι υπόλοιποι Helloweenμπαίνουν στα παρασκήνια για λίγο, ο SaschaGerstnerξεκινάει μια μικρή επίδειξη των solo κιθαριστικών δυνατοτήτων του . Αμέσως μετά επέστρεψαν όλοι για άλλα δύο κομμάτια από την νέα τους δουλειά και συγκεκριμένα, το mid-tempo''WhereTheSinnersGo'' και το ''WorldOfFantasy''.
Ύστερα ακολούθησε άλλο ένα καταιγιστικό solo τυμπάνων από τον DaniLobleκαι το ''I’mAlive'', κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο του πρώτου μέρους των ''Keeper…'' . Στη σειρά παίχτηκαν 2 κομμάτια από το ''TimeOfTheOath'' και συγκεκριμένα τα ''SteelTormentor'', και ''Forever And One (Neverland)'' με τους Derisκαι Gerstnerνα το ερμηνεύουν καθισμένοι με 2 ακουστικές κιθάρες.
Το τελευταίο μέρος της κανονικής ροής του προγράμματος , αποτελούνταν από τα ''HandfulOfPain'' , ένα medleyτων ''KeeperOfTheSevenKeys'' , ''TheKingForA 1000 Years'' και ''Halloween'' και το μνημειώδες ''IWantOut'' το οποίο προκάλεσε αρκετά mosh-pitσε όλο το χώρο του Fuzz.
Toσυγκρότημα επέστρεψε μετά από λίγα λεπτά ξανά στην σκηνή για τα encore, παίζοντας τα ''RideTheSky'' και ''FutureWorld'' προκαλώντας ένα ντελίριο ενθουσιασμού στο κοινό που συνέχιζε τα mosh-pitσε μήκος από την σκηνή μέχρι σχεδόν και την έξοδο (!) του Fuzz. Οι Helloweenέκλεισαν τη δίωρη συναυλία τους, παίζοντας στο 2ο encoreτο ''Dr.Stein''.
Κατά γενική ομολογία, οι Γερμανοί έκαναν αυτό που έπρεπε. Διασκέδασαν το κοινό. Το vibeαποδείχθηκε καλό καθώς και οι ίδιοι ήταν κεφάτοι με τον Derisνα έχει την τιμητική του καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που το κοινό φώναζε το όνομα του.
Κάπως έτσι, η παράσταση έλαβε τέλος, με το κοινό να βγαίνει ευχαριστημένο από το χώρο της συναυλίας, που είχε αναλάβει το ρόλο μιας χρονομηχανής για τους περισσότερους, επιστρέφοντας τους πίσω στα εφηβικά τους χρόνια.
Μέχρι την επόμενη φορά, θα μας συντροφεύουν οι ευχάριστες αναμνήσεις από αυτή τη βραδιά.
Stratovarius Setlist :
1. Hunting High And Low
2. Speed Of Light
3. Stratosphere
4. Paradise
5. Phoenix
6. Bass Solo
7. Guitar Solo
8. The Kiss Of Judas
9. Forever
10. Twilight Symphony
11. Drum Solo
12. Keyboard Solo
13. Black Diamond
Helloween Setlist : 1. Are You Metal?
2. Eagle Fly Free
3. March Of Time
4. Guitar Solo
5. Where The Sinners Go
6. World Of Fantasy
7. Drum Solo
8. I'm Alive
9. Steel Tormentor
10. Forever And One (Neverland)
11. A Handful Of Pain
12. The Keeper Of The Seven Keys Medley
13. I Want Out
Πιστοί στο ραντεβού τους με το Ελληνικό κοινό έπειτα από την κυκλοφορία κάθε νέου στούντιο άλμπουμ, οι BlindGuardian, αυτή τη φορά έκλεισαν δύο συναυλίες στο FuzzClubτο οποίο φάνηκε τελικά μικρό για τους πολυπληθείς, ακόμα, φίλους των Γερμανών. Αν και ήξερα πως η συναυλία του Σαββάτου ήταν soldoutεδώ και μέρες, ελπίζοντας πως την Παρασκευή τα πράγματα εντός του Clubθα ήταν πιο άνετα, τελικά επικράτησε το αδιαχώρητο, με αποτέλεσμα για άλλη μια φορά στο συγκεκριμένο venue να δυσκολευτώ για μια ανθρώπινη παρακολούθηση της συναυλίας.
Χωρίς κάποιο supportαυτή τη φορά, οι BlindGuardianανέβηκαν στην σκηνή με το καινούριο “SacredWorlds” με τον ενθουσιασμό του κοινού να ανεβαίνει κατακόρυφα λίγα λεπτά μετά με το τραγούδι – ορισμό του 90’ς powermetal, “WelcomeToDying”. OHunsiKursch, εμφανώς πιο επικοινωνιακός από τις προηγούμενες εμφανίσεις των Guardian, ενθουσίασε ακόμα περισσότερο το κοινό, το οποίο ανάγκασε την μπάντα να αλλάξει για λίγο τη σειρά του setlistμε μια φοβερή εκτέλεση του “Majesty” από το cultντεμπούτο τους “BattalionsOfFear”. Μια καθολική απαίτηση από το κοινό που έδειξε ότι δεν ήρθε να ακούσει μόνο τα hit-άκια της μπάντας. Δυστυχώς για άλλη μια φορά ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος δυνατός, κάτι όμως που μάλλον πέρασε ως λεπτομέρεια αφού οι συνεχόμενοι powermetalύμνοι που ακούστηκαν στην συνέχεια δεν άφησαν περιθώρια για γκρίνιες. “TimeStandStill”, “LostInTheTwilightHall”, και φυσικά το “Valhalla” ήταν οι κορυφαίες στιγμές πριν από το “ImaginationsFromTheOtherSide” που έκλεισε θριαμβευτικά το κύριο μέρος του set. Φυσικά, η συναυλία δεν τελείωσε εκεί, αφού ένα χορταστικό encoreακολούθησε, με την διλογία των “TheBard’sSong” να αποτελεί την καλύτερη στιγμή της συναυλίας, που όπως αναμενόταν έκλεισε τελικά μετά από μία ώρα και πενήντα λεπτά με το “MirrorMirror”. Η απόδοση της μπάντας κάθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν άψογη παρά τον μέτριο ήχο, με τους δύο κιθαρίστες να κλέβουν για άλλη μια φορά την παράσταση με τις ασταμάτητες powermetalμελωδίες τους ενώ και η φωνή του Hansiστάθηκε για άλλη μια φορά σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Παρά το γεγονός ότι το τελευταίο πραγματικά καλό άλμπουμ των Γερμανών κυκλοφόρησε πριν δεκατρία ολόκληρα χρόνια, τα δύο soldoutστην Αθήνα έδειξαν ότι το Ελληνικό κοινό τους ακολουθεί ακόμα, και δικαίως, αφού οι συναυλίες τους όπως και η σημερινή, πάντα ήταν καταπληκτικές. Παρόλα αυτά, είναι εμφανές ότι το powermetal, και ειδικότερα από μεγάλες μπάντες όπως οι BlindGuardian, χρειάζεται άμεσα καινούργιους δίσκους και τραγούδια που θα μείνουν στην ιστορία, αφού οι συνεχόμενες συναυλίες με χαρακτήρα bestof σε πολλές περιπτώσεις είναι δύσκολο να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, κάτι που γινόταν καθ’όλη τη διάρκεια των 90’ς. Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τον ενθουσιασμό του κοινού στο Ρόδον για τα καινούρια,τότε, τραγούδια του “NightfallInMiddleEarth” και δεν μπορώ να μην πω ότι είναι ένα συναίσθημα που έχει δυστυχώς εκλείψει εδώ και χρόνια από της συναυλίες του είδους.
Sacred Worlds Welcome To Dying Nightfall Majesty Time Stands Still (At The Iron Hill) Mordred's Song A Past And Future Secret Lost In The Twilight Hall Tanelorn (Into The Void) Valhalla Turn The Page Imaginations From The Other Side
Encore:
Wheel Of Time The Bard's Song - In The Forest The Bard's Song - The Hobbit Mirror Mirror
Δύο βδομάδες μετά τους Saxonκαι με το ενδιάμεσο διάστημα να το περνιέται, λόγω Πάσχα, σε σκυλάδικα της επαρχίας ήρθε επιτέλους πάλι η στιγμή για μπύρες και heavymetal. Τόπος συνάντησης για άλλη μια φορά είναι το Fuzz το οποίο όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο συμπαθές παρά το αρκετά τσιμπιμένο barτου. Rageκαι GraveDiggerλοιπόν σε ρόλο co-headliners, δύο μπάντες που είχαν αρκετά χρόνια να περάσουν από την Ελλαδα, ήταν ένα πακέτο αρκετά ελκυστικό για τους φίλους του κλασικού metal. Παρόλα αυτά, ο κόσμος για άλλη μια φορά δεν ήταν αρκετός, κάτι που από τη μία δικαιολογείται λόγω της πεσμένης δισκογραφικής παρουσίας των δύο συγκροτημάτων, από την άλλη όμως δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 1000 άτομα που να γουστάρουν να δουν αυτές τις δύο ιστορικές μπάντες live.
Οι Έλληνες TheSilentRageάνοιξαν τη βραδιά με το μελωδικό powermetalτους ζεσταίνοντας τους λίγους προς το παρόν παρευρισκόμενους με τις αρκετά καλές συνθέσεις τους. Λογικά θα ασχοληθούμε σύντομα ξανά μαζί τους. Το σετ τους έκλεισε με την αρκετά καλή διασκευή στο “UnderJollyRoger”.
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις ήρθε η ώρα για Γερμανικό heavymetal. Λίγους μήνες μετά από τους Acceptένα από τα πολλά παιδιά τους, οι GraveDiggerήρθαν να μας θυμίσουν τις μια από τις λίγες καλές στιγμές των 90’ς όταν και βρίσκονταν στο απόγειο της καριέρας τους. Ο “Θεριστής” ήταν αυτός που ανέβηκε πρώτος στη σκηνή με την γκάιντα του και το υπόλοιπο γκρουπ να ακολουθεί υπό τους ήχους της εισαγωγής “DaysOfRevenge”. To “Paid In Blood” έδωσε το έναυσμα για heavy metal. Αγνό, πωρωτικό, και παιγμένο από την καρδιά, δεν απασχόλησε κανέναν για την έλλειψη πρωτοτυπίας του, και αν και στη αρχή το κοινό ήταν σχετικά χαλαρό, από τη μέση του σετ και μετά όπου ακούστηκε το “Rebellion” και μέχρι το τέλος του liveη ατμόσφαιρα ζεστάθηκε υπερβολικά θυμίζοντας τις ένδοξες στιγμές της μπάντας πίσω στα 90’ς. Κορυφαίες στιγμές, τα “KnightsOfTheCross”, “Excalibur” “The Round Table” και φυσικά τo“Hellas” και ο ύμνος “HeavyMetalBreakdown”. Πολύ καλό live από τους GraveDigger, με 17 τραγούδια σύνολο, οι οποίοι όπως αποδείχτηκε κλέψαν με άνεση την καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς από τους Rage.
Οι Rage, άλλη μια μπάντα που βασανίζεται εδώ και χρόνια από τις συνεχείς αλλαγές των μελών της αλλά και τα σκαμπανεβάσματα στην ποιότητα των studioάλμπουμ τους, επέστρεψε στην Αθήνα μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια για να αποδείξει ότι είναι ακόμα ζωντανή. Τελικά, αυτό δεν το κατάφερε και τόσο καλά αφού αν και από τη μία η απόδοση της μπάντας ήταν αρκετά καλή δείχνοντας ότι οι δυνατότητες υπάρχουν ακόμα, και με πρωταγωνιστή τον Λευκορώσο κιθαρίστα VictorSmolski, από την άλλη ο μέτριος ήχος, το ανεξήγητα μικρό αλλά και με πολλές ελλείψεις setlistδεν δικαιολόγησαν το ιστορικό όνομα μιας μπάντας που αποδεδειγμένα θα μπορούσε να μας προσφέρει ένα πολύ καλύτερο live. Μετά από μόλις μία ώρα και με μόνες πραγματικά καλές στιγμές τα φοβερά “HigherThanTheSky” και “SetThisWorldOnFire” οι Rageεγκατέλειψαν τη σκηνή κάνοντας εμάς να απορούμε. Τελικά, μετά από αρκετά παρακάλια και 3 – 4 encoreκαταφέραν να φτάσουν τη 1 ½ ώρα κλείνοντας με την πολύ καλή διασκευή στο “HighwayToHell” που επανέφερε το κέφι στο κοινό.
Οι GraveDiggerήταν τελικά με άνεση οι νικητές της Γερμανικής αυτής άτυπης κόντρας, το heavymetalόμως δεν μπορώ να πω ότι έζησε άλλη μια θριαμβευτική βραδιά αφού η προέλευση του κόσμου θα έλεγα ότι ήταν απογοητευτική. Όσο για τους Rage, θα ήθελα να τους δω σε έναν πιο μικρό χώρο με το δικό τους κοινό και ένα αρκετά πιο πλήρες setlist. Προς το παρόν είναι σαν να μην τους έχω δει…
Setlists:
Grave Digger:
Days Of Revenge Paid In Blood The Dark Of The Sun Hammer Of The Scots Killing Time The Ballad Of Mary (Queen Of Scots) Highland Farewell Rebellion Ballad Of A Hangman Morgane Le Fay Twilight Of The Gods / Circle Of Witches / The Grave Dancer The Last Supper Excalibur Knights Of The Cross
Encore:
Ελλάς The Round Table (Forever) Heavy Metal Breakdown
Rage:
The Edge Of Darkness Soundchaser Hunter And Prey Into The Light Drop Dead Empty Hollow Higher That The Sky Set This World On Fire War Of Worlds
Encore 1: Guitar solo Black In Mind / Solitary Man / Don't Fear The Winter
