Είναι πολύ ευχάριστο για έναν οπαδό να βλέπει ζωντανά μια μπάντα στην ακμή της και όχι στην παρακμή της. Οι Enforcer αποτελούν αυτή την στιγμή ίσως το πιο hot όνομα στο heavy metal, οπότε η παρουσία μου στο εν λόγω live ήταν κάτι παραπάνω από επιτακτική. Πόσο μάλλον όταν τα κομμάτια της δεύτερης δουλειάς τους δε μπορούν επουδενί να ξεκολλήσουν απο το μυαλό και το στερεοφωνικό μου. Οι Enforcer, όπου και αν παίζουν, αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις. Το αξίζουν; Η απάντηση θα ερχόταν κανα δίωρο μετά έναρξης της συναυλίας, όταν θα άνοιγαν οι ασκοί του Αιόλου και θα μας παρέσερναν στο διάβα τους.
Δυστυχώς με καθυστέρηση περίπου 40 λεπτών οι Wrathblade άνοιξαν τη συναυλία. Όσοι έχουν ξαναδεί το group θέλουν κι άλλο γιατί δεν τους φτάνει. Όσοι τους βλέπουν για πρώτη φορά μένουν με το στόμα ανοικτό. Όχι, δεν αρέσκονται στο να παίζουν αργά και τεχνικά, κάνοντας πολλές εναλλαγές σε σύντομο διάστημα. Αρέσκονται όμως να παίζουν epic meets Us power metal, κάτι που λίγοι ίσως τολμούν τώρα πια. Το «in your face» metal απλά σε καθηλώνει, τους χειροκροτείς και φωνάζεις ρυθμικά το όνομα τους. Στους μεγαλύτερους σε ηλικίια θα θυμίσουν Manila Road, Manowar, Omen, Metal Church, με ό,τι δηλαδή μεγάλωσαν. Έχοντας πολύ καλό ήχο για opening act, μας έδειξαν ότι το metal όταν πηγάζει από την καρδιά ανθρώπων που το λατρεύουν αποδίδεται σωστά. Έτσι, δε μπορούσαν παρά να είναι αφενός το ιδανικό ξεκίνημα της βραδιάς, αφετέρου άλλο ένα συγκρότημα που μπορεί να μας κάνει περήφανους στο εξωτερικό. Ανάμεσα στα κομμάτια τους, αλλά και στο τέλος, το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου ήταν το επιστέγασμα της λαμπρής προσπάθειας που έκαναν να τον «ζεστάνουν», παρόλο που δεν ήταν και πάρα πολύς (με βία να ήταν 100 άτομα στο χώρο εκείνη την ώρα).
Πολύ λίγα λεπτά μετά οι Έλληνες Tankard ανέβηκαν στη σκηνή. Βαρύς χαρακτηρισμός, ε; Μπα, δε νομίζω και αυτό γιατί μόνο αν το ζήσεις θα καταλάβεις τι εννοώ. Η τελευταία φορά που τους είδα ζωντανά ήταν support στους Flames, εκεί στα τέλη του Οκτώβρη. Ε, από τότε σα να μην πέρασε μια μέρα. Οι Convixion είναι απο τα groups που υιοθετούν τη φράση: «γεια σας, ήρθαμε απόψε εδώ να τα «σπάσουμε», να σας διασκεδάσουμε στο έπακρο και να φύγουμε ευχαριστημένοι ότι το πετύχαμε». Κάπως έτσι πέρασε άλλη μια βραδιά, όντας εκείνοι ψηλά στη σκηνή και οι οπαδοί από κάτω. Έκεινοι να καταθέτουν την ψυχή τους επί σκηνής, θέλοντας ο κόσμος να περάσει καλά, και οι οπαδοί να αλαλάζουν με ευχαρίστηση, δεχόμενοι την πρόσκληση τους. Δυστυχώς εκείνοι δεν είχαν καλό ήχο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όλα τους τα τραγούδια ακούγονταν πολύ δυνατά, δημιουργώντας κάποιες φορές μια βοή. Το set list τους τα είχε μάλλον όλα: "Crimson Sunrise", "A Matter Of Faith", "Made Of Steel", "I Come Alive" ήταν πάνω-κάτω μερικά από τα γνωστά, ακούστηκε το νέο "Black Magic Night", τα old time classics "Heavy Metal ρε μουνιά" και "Drink Metal". Οι εκπλήξεις της βραδιάς, όμως, για μένα ήταν οι διασκευές. Αφενός το "I Am Alive" των Cirith Ungol -κομμάτι που είναι εκτός των μουσικών επιλογών έκφρασης τους, παιγμένο όμως πολύ καλά, άκρως λογικό αν ξέρεις με τι ακούσματα έχουν μεγαλώσει- χαροποίησε πολλούς, αφετέρου το "Violence And Force" των Exciter -αφιερωμένο απο τον τραγουδιστή τους στους Enforcer, περιγράφοντας τους- κόντεψε να κατεδαφίσει το μαγαζί. Ο παλμός δεν περιγράφεται. Με όση δύναμη είχε μείνει στα χέρια του κόσμου τους χειροκρότησε μέχρι την επόμενη φορά...
Ήταν περίπου 11 παρά όταν ο μουσικός Βεζούβιος που ακούει στο όνομα Enforcer ανέβηκε στη σκηνή. Λίγο πριν τελειώσουν οι Convixion ο τραγουδιστής τους είπε χαρακτηριστικά ότι αυτό που θα βλέπαμε θα ήταν ένα group με το δαίμονα μέσα του. Πόσοι τον πίστεψαν; Άγνωστο. Προσωπικά τον θεώρησα κάπως υπερβολικό... Μέχρι που ξεκίνησε το "Midnight Vice", κομμάτι από τη δεύτερη δουλειά τους, "Diamonds". Η εικόνα δε μπορεί να περιγραφεί. Όλοι, με πρώτο τον τραγουδιστή, πήγαιναν πέρα-δώθε σα σβούρες. Άπο το πρώτο δευτερόλεπτο της έναρξης της εμφάνισης τους ένιωθες ένα απίστευτο, αστείρευτο κύμα ενέργειας να ξεχειλίζει από τη σκηνή και να σε συνεπαίρνει. Όλα τα μέλη ήταν επί σκηνής λες και ήταν στη μπρίζα και τους διαπερνούσε συνεχώς το ρεύμα, οπότε έπρεπε κάπου να βγάλουν όλη την ένταση. Ο δε frontman ήταν το κάτι άλλο. Ακόμα και εξορκισμό να του έκανες, δε θα γινόταν καλά, μάλλον δε θα τον έπιανε. Συνεχώς ήθελε τον κόσμο να είναι σε εγρήγορση. Τον καλούσε να τραγουδήσει μαζί του, τον παρότρυνε να κάνει ό,τι ήταν δυνατό, έτσι ώστε να περάσει καλά, ανέβαινε στα κάγκελα που είχε στηθεί η σκηνή κλπ. Πραγματικός Ταζ για όσους ασχολούνται με cartoons. Έτσι, και εξαιτίας της ταχύτητας που αποδίδονταν τα κομμάτια τους, η οποία ήταν σχεδόν σε όλα λίγο πιο γρήγορη από τις studio εκτελέσεις, το stage diving έδινε και έπαιρνε. Προς τιμήν τους, δεν ενοχλήθηκαν αλλά και δε σταμάτησαν ποτέ ούτε έναν, οπότε το κοινό και να μην τους ήξερε, γρήγορα θα οικοιοποιούταν τη μπάντα.
Από την άλλη, το ντύσιμο και το όλο attitude τους παρέπεμπε σε μπάντες που μεσουρανούσαν στα '80s, όταν ο κλασικίζοντας heavy metal ήχος ήταν στα πάνω του. Δερμάτινα παντελόνια, σκισμένα τζην, φουλάρια έδιναν μια κάπως ασυνήθιστη εικόνα για τα σημερινά δεδομένα. Εννοείται ότι έπαιξαν τραγούδια και από τους δύο δίσκους τους, με έμφαση στο δεύτερο, αλλά και τίμησαν μια απο τις αιώνιες δυνάμεις του κλασικού heavy metal, τους Judas Priest, αποδίδοντας ζωντανά το "Tyrant". Ακόμα και η επιλογή του κομματιού για μένα δηλώνει το μουσικό τους επίπεδο. Αντί να διαλέξουν ένα υπερ-χιτ, διάλεξαν ένα τραγούδι που δεν ακούγεται σχεδόν πουθενά. Η μετάφραση του ονόματος τους είναι «Όργανο ή παράγων επιβολής ή εφαρμογής». Τυχαίο δεν είναι. Σου «επιβάλλουν» να τους ακούσεις και να τους αγαπήσεις, βέβαια λόγω εξαιρετικού μουσικού υλικού. Στα «μείον» της εμφάνισης τους ο παραπάνω δυνατός από το ιδανικό ήχος, που ανά στιγμές δημιουργούσε ένα άσχημο ηχητικό αποτέλεσμα, στα πρόθυρα της βαβούρας. Φανταστείτε ότι ακόμα και πάρα πολλές φορές να έχεις ακούσει τα album τους, δεν πολυκαταλάβαινες το τραγούδι που ξεκινούσε. Τι να το κάνεις όμως; Όταν ένα συγκρότημα «σου παίρνει το κρανίο», σου αρκεί... Συναυλία αγνού heavy metal κυρίες και κύριοι, μόνο αυτό...
Οι Enforcer έκαναν κάτι παραπανώ από εμφάνιση group με μεγάλη πείρα στο χώρο. Σήκωσαν ψηλά το "Katana" τους και "Into The Night" μας χάρισαν "Diamonds", αφού αυτά που έχουν γράψει μόνο έτσι χαρακτηρίζονται, και μας πρόσταξαν να "Live For The Night". Απέδειξαν ότι οι φήμες που τους ακολουθούν είναι κάτι παραπάνω από αληθινές, το λέει και η "Mistress Of Hell". Έιναι κρίμα που δεν έπαιξαν σε πιο μεγάλο μέρος για να τους δει περισσότερος κόσμος, γιατί το αξίζουν. Ίσως την άλλη φορά βεβαίως να γίνει, γιατί δεν είναι δυνατόν να γεμίζουν συναυλιακά μέρη με τους ίδιους και τους ίδιους και να μη δίνεται μια ευκαρία σε ένα group-νιούφη που σπάει κόκαλα. Ακούστε τους άμεσα, γιατί όπως φαίνεται αποτελούν το μέλλον του heavy metal.
Το πλήρες set list τους ήταν:
Diamonds And Rust (Judas Priest) intro
Midnight Vice
Roll The Dice
On The Loose
Katana
Mistress Of Hell
Curse The Light
Diamonds
Scream Of The Savage
Walk With Me
Into The Night
Take Me To Hell
------------------------------
Black Angel
High Roller
Live For The Night
Tyrant (Judas Priest cover)
Running In Menace
Evil Attacker
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου